Władysław Fiszdon

Władysław Fiszdon
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

12 czerwca 1912
Kozin

Data i miejsce śmierci

25 października 2004
Warszawa

Profesor nauk technicznych
Alma Mater

Uniwersytet Paryski

Doktorat

1951
Politechnika Warszawska

Profesura

1970

Odznaczenia
Medal Lotniczy
Grób Władysława Fiszdona na cmentarzu Powązkowskim

Władysław Fiszdon (ur. 12 czerwca 1912, Kozin na Wołyniu, zm. 25 października 2004 w Warszawie) – polski matematyk, członek Polskiej Akademii Nauk, profesor doktor inżynier.

Życiorys

Absolwent Faculté des Sciences Uniwersytetu Paryskiego na Sorbonie i École Nationale Supérieure d’Aéronautique w Paryżu[1], gdzie w 1935 roku uzyskał dyplom inżyniera lotnictwa. W Polsce w latach 1936–1939 pracował w Lubelskiej Wytwórni Samolotów, brał udział w pracach przy konstruowaniu samolotów LWS-6 Żubr i LWS-3 Mewa[2].

W czasie wojny przebywał we Francji, gdzie pracował przy obliczeniach flatteru myśliwca Dewoitine D.520[3]. Od 1940 r. pracował w Wielkiej Brytanii w Royal Aircraft Establishment w Farnborough[3]. Otrzymał numer rejestracyjny RAF 784383 i polski P-1860[4]. Rozwiązał problem drgań i wytrzymałości konstrukcji samolotów Hurricane, na których zamontowano po dwa działka 40 mm do zwalczania niemieckich czołgów w Afryce. Hurricany zniszczyły wiele czołgów, co miało ogromny wpływ na sukcesy aliantów w walce z niemieckimi wojskami gen. Rommla. Udoskonalił też konstrukcję samolotów Mosquito. W czasie wojny uzyskał licencję pilota wojskowego[5] i stopień majora RAF.

Po powrocie do kraju zorganizował Instytut Lotnictwa w 1946 r. i został jego pierwszym dyrektorem. W 1948 roku brał udział w opracowaniu projektu samolotu myśliwskiego ITL M.48, aerofotogrametrycznego ITL Aerofoto 48, bezzałogowego samolotu rozpoznawczego SWS Upiór oraz kierowanej bomby ślizgowej BSS (BSK)[3]. W 1951 r. uzyskał tytuł doktora na Politechnice Warszawskiej, na której wykładał w latach 1947–1969. Był członkiem Polskiej Akademii Nauk (1960 członek korespondent, 1969 członek rzeczywisty) oraz pierwszym dziekanem nowo utworzonego Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej[5]. Od 1955 r. pracował również w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN, gdzie w latach 1961–1980 pełnił funkcję kierownika Zakładu Mechaniki Cieczy i Gazów[5]. W 1970 r. został profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Warszawskiego, a w latach 1980–1981 był prorektorem UW[1]. Jako emerytowany profesor spędził kilka lat w Max-Planck Institut für Strömungsforschung w Getyndze[1], gdzie zajmował się problemami nadciekłości i kwantową turbulencją.

Według zasobów archiwalnych był zarejestrowany jako Kontakt Operacyjny Służby Bezpieczeństwa PRL[6].

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 101-6-23)[7].

Przypisy

  1. ↑ a b c Władysław Fiszdon (1912–2004), bcpw.bg.pw.edu.pl [dostęp 2019-05-07] (pol.).
  2. ↑ Władysław Fiszdon, www.samoloty.pl [dostęp 2019-05-07] (pol.).
  3. ↑ a b c Fiszdon Władysław, www.samolotypolskie.pl [dostęp 2019-05-07] (pol.).
  4. ↑ Fiszdon Władysław, listakrzystka.pl [dostęp 2019-05-07] (pol.).
  5. ↑ a b c Prof. Władysław Fiszdon, www.meil.pw.edu.pl [dostęp 2019-05-07] (pol.).
  6. ↑ Spętana akademia, Polska Akademia Nauk w dokumentach władz PRL, materiały Służby Bezpieczeństwa (1967–1987), wybór, wstęp i opracowanie: Patryk Pleskot, Tadeusz Paweł Rutkowski, t. I, Warszawa 2009, s. 278.
  7. ↑ Cmentarz Stare Powązki: TEODORA MARIA WĘGLEWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-11-02].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Władysław Fiszdon grób.JPG
Autor: Lukasz2, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Władysława Fiszdona na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
POL Medal Lotniczy BAR.svg
Baretka Medalu Lotniczego (za Wojnę 1939-45).