Władysław Gościński (oficer intendentury)
 | |
 major intendent | |
| Data i miejsce urodzenia | 13 października 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 7 maja 1954 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 3 Pułk Piechoty, |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 _4r_BAR.svg){kind=small}   | |
Władysław Gościński[1] (ur. 13 października 1890 w Krościenku Niżnym, zm. 7 maja 1954 w Krośnie) – major intendent Wojska Polskiego, oficer POZ–ZWZ–AK.
Życiorys
Urodził się 13 października 1890[2][3][4], w rodzinie Jana i Marii z Drajewiczów[5]. W 1911 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Szkole Realnej w Krośnie[2][4]. Przed 1914 był urzędnikiem w charakterze prywatnym[4][6].
Po wybuchu I wojny światowej od 15 sierpnia 1914 służył w Legionie Wschodnim[6]. Później został żołnierzem Legionów Polskich i od 24 września 1914 do 1918 służył w sztabie 3 Pułku Piechoty w składzie II Brygady[6]. Był także żołnierzem Polskiego Korpusu Posiłkowego. Po usiłowaniu przejścia frontu przez legionistów podczas bitwy pod Rarańczą w połowie lutego 1918 został aresztowany i był internowany w obozie w Szaldobos. Służył w stopniu sierżanta[4].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej[4]. Został awansowany do stopnia kapitan w korpusie oficerów administracji dział gospodarczy ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[7][8][9][10]. W 1923, 1924 jako oficer Okręgowego Zakładu Gospodarczego I służył w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I[11][12]. W 1928 był oficerem Rejonowego Zakładu Żywnościowego w Warszawie[13]. W 1932 był oficerem Składnicy Materiału Intendenckiego w Warszawie[14]. Później awansowany do stopnia majora.
Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i nastaniu okupacji niemieckiej zaangażował się w działalność konspiracyjną. W Krośnie działał w ramach Polskiej Organizacji Zbrojnej. Był jednym z redaktorów czasopism „Przełom-Racławice” i „Viktoria”[4].
Po zakończeniu wojny w okresie Polski Ludowej był zatrudniony w Fabryce Przemysłu Lniarskiego „Lnianka” w Krośnie[4].
Był mężem Zofii z d. Niepokój.
Zmarł 7 maja 1954. Pochowany na Starym Cmentarzu w Krośnie w grobowcu rodziny Niepokój (sektor XIX-328)[5], w którym został wcześniej pochowany kpt. Rudolf Mleczko (1898–1928)[15][16]. Był to ostatni oficjalny pochówek na starym cmentarzu w Krośnie[5].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (16 września 1931)[17][10]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)[10]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (14 lipca 1954)[18]
- Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych[4]
Przypisy
- ↑ W ewidencji wojskowej II Rzeczypospolitej był określany jako Władysław Gościński I.
- ↑ a b Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Szkoły Realnej w Krośnie za rok szkolny 1910/11. Krosno: Fundusz Naukowy, 1911, s. 83.
- ↑ Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2016-07-19].
- ↑ a b c d e f g h Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Władysław Gościński. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2016-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-16)].
- ↑ a b c Stary Cmentarz w Krośnie - spis pochowanych w latach 1786–1954, krosno.pl [dostęp 2021-06-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-02].
- ↑ a b c Indeks osobowy. Władysław Gościński. Centralne Archiwum Wojskowe. s. 333. [dostęp 2016-07-21].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1318.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1199.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 790.
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 371.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 78, 1278.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 42, 1160.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 774.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 866.
- ↑ Zasłużeni Krośnianie pochowani na Starym Cmentarzu. s. 17–18. [dostęp 2016-07-21].
- ↑ Ewa Gorczyca: Stary Cmentarz w Krośnie. nowiny24.pl, 2005-11-02. [dostęp 2016-07-21].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 103, poz. 1323 - uchwała Rady Państwa z dnia 14 lipca 1954 r. nr 0/501 na wniosek Ministra Przemysłu Lekkiego.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Władysław Gościński. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2016-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-16)].
Media użyte na tej stronie
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek legionowy
Autor: Oldpolihistor, Licencja: CC BY-SA 4.0
Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych z lat 1914–1921.
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grobowiec rodziny Niepokój na Starym Cmentarzu w Krośnie. Pochowani: kpt. Rudolf Mleczko i mjr Władysław Gościński.
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grobowiec rodziny Niepokój na Starym Cmentarzu w Krośnie. Pochowani: kpt. Rudolf Mleczko i mjr Władysław Gościński.