Władysław Goździewski

Władysław Goździewski
Ilustracja
Władysław Goździewski (1932)
inspektor inspektor
Data urodzenia

30 kwietnia lub 4 maja 1887

Data śmierci

25 lutego 1972

Przebieg służby
Formacja

Policja Państwowa

Jednostki

Komenda Wojewódzka PP we Lwowie

Stanowiska

komendant wojewódzki

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Władysław Goździewski (ur. 30 kwietnia lub 4 maja 1887, zm. 25 lutego 1972) – inspektor Policji Państwowej i kapitan piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 30 kwietnia[1] lub 4 maja 1887 jako syn Stanisława[2].

Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany do stopnia kapitana rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 44 pułku piechoty w garnizonie Równe[5][6]. W 1934 jako kapitan rezerwy piechoty był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VII jako oficer pełniący służbę w Policji Państwowej w stopniu oficera P.P. i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto[7].

W II Rzeczypospolitej wstąpił do Policji Państwowej. Został awansowany na stopień podinspektora. Od 15 czerwca 1922 do 27 grudnia 1924 sprawował stanowisko komendanta Okręgu XIII Wołyńskiego w Łucku[8]. W 1926 sprawował stanowisko zastępcy naczelnika Wydziału II Finansowo-Gospodarczego w Komendzie Głównej Policji Państwowej, insp. Pawła Foerstera[9]. Został awansowany na stopień inspektora. Od 12/15 lipca 1926 do 26 listopada 1928 sprawował stanowisko komendanta Okręgu IX Tarnopolskiego[8][10]. Od 26 listopada 1928 do 17 września 1934 sprawował stanowisko komendanta wojewódzkiego PP w Poznaniu[8]. Od 17 listopada 1934 do września 1939 sprawował stanowisko komendanta wojewódzkiego PP we Lwowie[8][11]. Publikował artykuły w czasopiśmie „Przegląd Policyjny”[12][13]. 10 czerwca 1936 komendant główny PP gen. Kordian Józef Zamorski działając „z rozkazu Pana Prezesa Rady Ministrów i Ministra Spraw Wewnętrznych” wyraził mu podziękowanie i udzielił pochwały „za celowe i właściwe użycie oddziałów policyjnych w czasie trwania i likwidacji strajku we Lwowie – co pozwoliło na utrzymanie ładu, porządku i likwidację strajku bez użycia broni”[14].

W 1937 był członkiem wydziału honorowego klubu sportowego LKS Pogoń Lwów[15].

Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w jednym z obozów dla jeńców polskich. W 1940 został przeniesiony do obozu jenieckiego NKWD w Griazowcu[16][17]. Przetrzymywani w tym obozie odzyskali wolność na mocy układu Sikorski-Majski z 30 lipca 1941, po czym wstąpili do formowanej Armii Polskiej w ZSRR gen. Władysława Andersa.

Zmarł 25 lutego 1972[18].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 9, 977, 1118.
  2. ↑ Lista jeńców z obozu w Griazowcu.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 476.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 417.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 255.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 236.
  7. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 9, 977.
  8. ↑ a b c d Wykaz Komendantów Okręgowych Policji Państwowej w latach 1919–1939. policjapanstwowa.pl. [dostęp 2019-12-07]. za: Robert Litwiński: Korpus policji w II Rzeczypospolitej. Służba i życie prywatne. Lublin: Wydawnictwo UMCS, 2007. ISBN 978-83-227-3202-1.
  9. ↑ Obsada personalna jednostek Policji Państwowej w roku 1926. policjapanstwowa.pl. [dostęp 2015-11-20].
  10. ↑ Robert Litwiński. Skutki działań w 1939 r. dla policji w Małopolsce Wschodniej. „Dzieje Najnowsze”. 2, s. 80, 2007. ISSN 0419-8824. 
  11. ↑ Robert Litwiński. Skutki działań w 1939 r. dla policji w Małopolsce Wschodniej. „Dzieje Najnowsze”. 2, s. 79, 2007. ISSN 0419-8824. 
  12. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 4, s. 269, 1936. 
  13. ↑ Treść. „Przegląd Policyjny”. Nr 6 (18), s. 401, 1938. 
  14. ↑ Rozkaz kmdta gł. PP 1936 ↓, 14 z 10 czerwca 1936 (skany 69-70).
  15. ↑ Lwowski klub sportowy „Pogoń” w roku 1937. Lwów: 1937, s. 2.
  16. ↑ Jerzy Turski: Lista jeńców z obozu w Griazowcu. W: Zdzisław Peszkowski: Wspomnienia jeńca z Kozielska. Warszawa: Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 1989, s. 69. ISBN 83-85015-66-3.
  17. ↑ Lista jeńców Kampanii Wrześniowej 1939, umieszczonych w obozie w Griazowcu. raportnowaka.pl. s. 10. [dostęp 2015-11-20].
  18. ↑ Karolina Grodziska, 2001: Polskie groby na cmentarzach Londynu, Tom 2, Polska Akademia Umiejętności, s. 84.
  19. ↑ M.P. z 1929 r. nr 276, poz. 638 „za zasługi na polu bezpieczeństwa publicznego”.
  20. ↑ M.P. z 1928 r. nr 139, poz. 239 „za zasługi na polu organizacji służby bezpieczeństwa publicznego”.
  21. ↑ Ogłoszenie o nadaniu Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski. „Tarnopolski Dziennik Wojewódzki”. Nr 9, s. 1, 1 lipca 1928. 
  22. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie bezpieczeństwa publicznego”.
  23. ↑ a b Na podstawie fotografii w infoboksie.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Władysław Goździewski.jpg
Autor: Brak, Licencja: CC0
Władysław Goździewski - komendant wojewódzki policji w Poznaniu (1932)
PL policja 1936-39 insp.svg
Naramiennik stopnia "inspektor" (1936-1939); Policja Państwowa – II RP.