Władysław Grela

Władysław Grela
porucznik piechoty porucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia

26 stycznia 1897
Dzietrzkowice

Data i miejsce śmierci

kwiecień 1940
Charków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Formacja

Orzełek legionowy.svg Legiony Polskie

Jednostki

5 Pułk Piechoty
9 Pułk Piechoty Legionów
27 Pułk Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości

Władysław Grela (ur. 26 stycznia 1897 w Dzietrzkowicach, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – legionista, porucznik piechoty Wojska Polskiego i aspirant Policji Państwowej oraz kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 26 stycznia 1897 w Dzietrzkowicach, w powiecie wieluńskim, w rodzinie Franciszka i Barbary z Dudkowskich[1]. Jako uczeń 6 klasy Siedmioklasowej Szkoły Handlowej w Wieluniu przerwał naukę i wraz z innymi kolegami 23 marca 1915 roku wstąpił do Legionów Polskich. Przydzielony do 5 pułku piechoty Legionów Polskich. 23 czerwca 1916 pod Gruziatynem został ranny[2].

W 1918 roku wstąpił na ochotnika Wojska Polskiego, początkowo służył w 3 pp Legionów, a następnie przydzielony do 9 pułku piechoty Legionów, w którego szeregach walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1919 i 1920 był dwukrotnie ranny, pod Plusami i nad rz. Berezyną.

W 1921 ukończył kurs Szkoły Podchorążych, a następnie został przeniesiony do rezerwy[1]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 440. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[3][4]. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 27 Pułku Piechoty w Częstochowie[5][6].

W 1922 wstąpił do Policji Państwowej[1]. W 1933 posiadał stopień starszego przodownika[7]. Później awansował na aspiranta. W 1939 pełnił funkcję kierownika Wydziału Śledczego PP w Brzeżanach. W 1937 odbył ćwiczenia rezerwy w Centrum Wyszkolenia Żandarmerii w Grudziądzu[1]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 13. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[8].

W czasie mobilizacji powołany do wojska, walczył w wojnie obronnej 1939, dostał się do niewoli radzieckiej. Wiosną 1940 został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

4 października 2007 Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji Władysław Stasiak mianował go pośmiertnie na stopień podkomisarza Policji Państwowej[9], natomiast 5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia kapitana[10]. Oba awanse zostały ogłoszone 9 i 10 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 148.
  2. VII Lista strat 1916 ↓, s. 8.
  3. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 553.
  4. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 491.
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 204.
  6. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 190.
  7. a b M.P. z 1933 r. nr 63, poz. 81.
  8. Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 615.
  9. Decyzja Nr 87 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 4 października 2007 nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MSWiA.
  10. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921 roku, s. 992.

Bibliografia

  • VII Lista strat Legionów Polskich. Piotrków: Centralny Urząd Ewidencyjny Legionów Polskich przy Departamencie Wojskowym NKN, 1916-10-01.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
  • Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
  • Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
  • J. Książek, Grela Władysław [w:] Wieruszowski Słownik Biograficzny, pod red Jana Książka, Wieruszów 2018, s. 56-57. ISBN 978-83-951763-1-9
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.

Media użyte na tej stronie

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Orzełek legionowy.svg
Orzełek legionowy
PL Epolet por.svg
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).