Władysław Grzegorz Branicki

Władysław Grzegorz Branicki
Ilustracja

Korczak
Rodzina

Braniccy herbu Korczak

Data urodzenia

25 lutego 1783

Data śmierci

1843

Ojciec

Franciszek Ksawery Branicki

Matka

Aleksandra von Engelhardt

Żona

Róża Potocka

Dzieci

Ksawery Branicki
Eliza Branicka
Aleksander Branicki
Zofia Katarzyna Odescalchi
Konstanty Branicki
Katarzyna Branicka
Władysław Michał Branicki

Odznaczenia
Krzyż Kulmski
Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Broń Złota „Za Waleczność” Order św. Jerzego IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order „Pour le Mérite” Krzyż Żelazny (1813) II Klasy Order Orła Czerwonego z Mieczami na Wojennej Wstędze (Prusy) Order Maksymiliana Józefa (Bawaria) Order Zasługi Wojskowej (Wirtembergia) Kawaler Orderu Leopolda

Władysław Grzegorz Branicki herbu Korczak (ur. 25 lutego 1783, zm. 27 sierpnia 1843 w Warszawie) – generał i senator, w okresie wojen napoleońskich uczestnik między innymi bitew pod Borodino i pod Lipskiem

Życiorys

Syn Franciszka Ksawerego i Aleksandry (prawdopodobnie córki cesarzowej Katarzyny Wielkiej). W dzieciństwie ulubieniec carycy Katarzyny – tuż po urodzinach zapisany jako praporszczik do rosyjskiego Lejb-Gwardyjskiego Przeobrażeńskiego Pułku, a już w wieku 9 lat wstąpił do niego jako porucznik. Wraz z ojcem brał aktywny udział w wojnie Rosji z Turcją, zyskując w 1809 mianowanie na fligeladiutanta, a w 1810 na kapitana. W czasie wojny 1812 był w świcie cara Aleksandra I i w sztabie 1 Armii Zachodu. Za udział w bitwie pod Smoleńskiem został mianowany pułkownikiem – walczył pod Borodino. W czasie kampanii 1813 brał udział w bitwie pod Dreznem i Lipskiem, za które otrzymał Order św. Włodzimierza. W 1814 wziął udział w bitwach pod La Rothière i Arcis-sur-Aube oraz w zdobyciu Paryża – w tym samym roku mianowano go generał-majorem. Później związany był z Wielkim Księciem Konstantym, którego miał powstrzymać przed wystąpieniem przeciwko jego bratu Mikołajowi I w czasie powstania dekabrystów. W 1826 przyjął służbę na dworze w randze Jägermeistra. Po wybuchu Powstania Listopadowego nie wystąpił czynnie po stronie Rosji, ale powstania nie poparł. 8 maja 1831 został senatorem, a w 1838 tajnym radcą. W tym samym 1838, po śmierci matki, został jedynym właścicielem dóbr białocerkiewnych i jednej z największych fortun w ówczesnej Europie. W 1839 uzyskał potwierdzenie w Rosji tytułu hrabiowskiego (do dzisiaj nie jest jasne kiedy tytuł ten Braniccy mieliby otrzymać), a w 1841 Order Orła Białego. Karierę zakończył jako wielki łowczy cesarstwa rosyjskiego.

Jego żoną od 1813 była córka Józefiny Amalii Mniszech i oficjalnie Szczęsnego PotockiegoRóża – matka jego 4 synów i 3 córek:

Bibliografia

Literatura dodatkowa

Media użyte na tej stronie

RUS Order św. Jerzego (baretka).png
Baretka Orderu św. Jerzego
RUS Order św. Włodzimierza (baretka).svg
Baretka Orderu św. Włodzimierza.
Military Order of Max Joseph ribbon.svg
Autor: Boroduntalk, Licencja: CC BY 3.0
Ribbon bar: Military Order of Max Joseph. Bavaria.
Браницкий.jpg
Count Władysław Grzegorz Branicki (1783–1843)
RUS Order św. Anny (baretka).svg
Baretka Orderu św. Anny.
Ord.Leopold.PNG
Imperial Order of Leopold's ribbon - Austria
Ord.mil.merit.Wurttemberg.PNG
Military Merit Order of Wurttemberg, ribbon - Wurttemberg (DE)
D-PRU Roter Adlerorden swords war-ribbon BAR.svg
Baretka pruskiego Orderu Czerwonego Orła z Mieczami na Wojennej Wstędze.
(Roter Adlerorden mit Schwertern am Kriegsband)
RUS Order White Eagle BAR.png
Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie)
D-PRU Pour le Merite 1 BAR.svg
Baretka pruskiego Orderu Pour le Mérite.