Władysław Hedinger
| Data i miejsce urodzenia | 14 lutego 1886 Poznań |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 3 grudnia 1931 Poznań |
| Zawód, zajęcie | bankowiec |
| Odznaczenia | |
   | |
Władysław Hedinger (ur. 14 lutego 1886 w Poznaniu, zm. 3 grudnia 1931 tamże) – polski bankowiec, doktor ekonomii, jeden z założycieli Związku Patriotycznego.
Życiorys
Był synem Henryka, dyrektora banku, i Walentyny z domu Man. Ukończył Gimnazjum im. Marii Magdaleny w Poznaniu – należał wtedy, po zaprzysiężeniu w 1900, do Towarzystwa Tomasza Zana (w roku szkolnym 1904/1905 pełnił funkcję prezesa tego związku na Wielkopolskę[1]). Studiował od 1907 na Uniwersytecie Genewskim, Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie oraz Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium. W tym czasie należał do Bratniej Pomocy. W roku akademickim 1907/1908 był prezesem tej organizacji w Berlinie. W 1911 uzyskał doktorat nauk ekonomiczno-politycznych[2].
Od 1907 pracował w banku w Berlinie, a w latach 1911–1914 w Banku „Kwilecki” w Poznaniu. W tym czasie był redaktorem organu Organizacji Młodzieży Narodowej „Brzask”. W latach 1914–1917 służył w armii niemieckiej. Od 1917 tworzył w Lublinie Bank Ziemi Polskiej. W wyniku jego działalności w Polsce w latach 1917–1927 powstały 4 oddziały i 22 filie tego banku. W tym okresie koordynował jego działalność z pracami organizacyjnymi Związku Kółek Rolniczych. W latach 1926–1927 wykładał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim organizację handlu i bankowości. W latach 1927–1931 był dyrektorem oddziału Państwowego Banku Rolnego w Poznaniu, a w 1931 przeszedł na to samo stanowisko w Lublinie[3].
Od czasu studiów należał do tajnego Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, będąc bratem zetowym. W 1918 wystąpił o urlop bezterminowy w „Zet” i został jednym z założycieli Związku Patriotycznego[4].
Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1920 był sekretarzem generalnym Wojewódzkiego Komitetu Obrony Narodowej w Lublinie. Od lipca do grudnia 1920 dowodził Lubelską Baterią Górską przy 2 Dywizji Piechoty Legionów[1][5].
Jego rodzeństwo to: Mieczysław (1880–1918, doktor medycyny, major WP, służył w 6 batalionie I Brygady Legionów Polskich i zginął w listopadzie 1918[1]), Stanisław, Zbigniew, Witold[3] i Zofia[6].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (16 września 1931)[7]
- Order Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi (8 lipca 1929)[8]
Przypisy
- ↑ a b c Tomasz Piskorski: Wykaz poległych i zmarłych uczestników ruchu niepodległościowego Młodzieży Narodowej (członków Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, Organizacji „Przyszłość” – „Pet” i innych stopni organizacyjnych w okresie lat 1886–1936. Warszawa: Nakładem Związku Seniorów OMN i ZPMD, 1936, s. 23–24.
- ↑ Dłużewska-Kańska 1960 ↓, s. 334.
- ↑ a b Dłużewska-Kańska 1960 ↓, s. 335.
- ↑ W wirach wojny. W: Tadeusz Wacław Nowacki (red.): ZET w walce o niepodległość i budowę państwa – szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 145–150. ISBN 83-01-12142-4.
- ↑ I. Na drogach do niepodległości. W: Tadeusz Wacław Nowacki (red.): ZET w walce o niepodległość i budowę państwa – szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 55. ISBN 83-01-12142-4.
- ↑ Roman Ziołecki, Wspomnienia, 1968
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 355 „za zasługi na polu pracy społeczno-rolniczej”.
Bibliografia
- Zofia Dłużewska-Kańska: Hedinger Władysław. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 9. Wrocław – Warszawa – Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1960, s. 334–335.
- Tadeusz Wacław Nowacki (red.): ZET w walce o niepodległość i budowę państwa – szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996. ISBN 83-01-12142-4.