Władysław Jamontt

Władysław Jamontt, ps. „K-10”, „Olgierd”, „Tatarkin” (ur. 28 sierpnia 1910 w Warszawie, zm. 7 czerwca 1959 tamże) – prawnik, narodowiec (ONR i RNR), żołnierz AK, powstaniec warszawski.

Życiorys

Grób Władysława Jamontta na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Rodzina

Był synem Janusza, profesora prawa i sędziego Sądu Najwyższego, i Róży z domu de La Tour (1879–1968). Miał siostrę Helenę.

Wykształcenie

Uczęszczał do Szkoły Mazowieckiej w Warszawie, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości. Od 1932 do 1937 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytecie Warszawskim. W 1933 został zawieszony na rok z powodu rozwieszania plakatów przeciwko Antoniemu Sujkowskiemu. Miał również problemy w związku z przynależnością do ONR (umorzona sprawa dyscyplinarna)^[1]. Po wojnie od 1947 podjął studia doktoranckie, przerwane aresztowaniem w 1949.

Działalność polityczna

Początkowo zaangażował się w działalność Młodzieży Wszechpolskiej. Działał w ONR i wreszcie od 1935 w RNR. W maju i czerwcu 1934 przebywał w areszcie przez miesiąc po starciu z bojówką PPS.

II wojna światowa

Współtworzył tajną organizację „Pobudka”, która skupiała przedwojennych falangistów. Miał przygotowanie wojskowe – w latach 1931–1932 uczestniczył w kursie podchorążych piechoty w Śremie. Po scaleniu z ZWZ od 1943 był oficerem kontrwywiadu. Według Andrzeja Kunerta miał być zamieszany w zamach na Jerzego Makowieckiego i Ludwika Widerszala. W czasie powstania warszawskiego walczył na Mokotowie w kompanii saperów pułku „Baszta”. Miasto opuścił z ludnością cywilną^[2].

Losy powojenne

Po aresztowaniu 5 lutego 1949 został 13 września 1951 skazany na karę śmierci, którą zamieniono na dożywocie. Objęty amnestią opuścił więzienie 15 czerwca 1956. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera IIB 28-4-1)^[3].

Zobacz też

Morderstwo Widerszala i Makowieckiego

Przypisy

Bibliografia

• W.J. Muszyński, Duch młodych. Organizacja Polska i Obóz Narodowo-Radykalny w latach 1934–1944. Od studenckiej rewolty do konspiracji niepodległościowej, IPN, Warszawa 2011, s. 58, przypis 157. ISBN 978-83-7629-283-0.