Władysław Jaszczołt

Władysław Jaszczołt

Data i miejsce urodzenia	11 listopada 1883 Brześć, gubernia grodzieńska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	luty 1962 Londyn
Wojewoda łódzki
Okres	od lipiec 1926 do 31 stycznia 1933
Poprzednik	Ludwik Darowski
Następca	Aleksander Hauke-Nowak
Wojewoda wileński
Okres	od 16 lutego 1933 do 13 października 1935
Poprzednik	Zygmunt Beczkowicz
Następca	Ludwik Bociański
Minister opieki społecznej
Okres	od 13 października 1935 do 15 maja 1936
Poprzednik	Jerzy Paciorkowski
Następca	Marian Zyndram-Kościałkowski
Odznaczenia

XX – lecie 1 pal Leg w Wilnie,
drugi z lewej– Władysław Jaszczołt

Władysław Jaszczołt (ur. 11 listopada 1883 w Brześciu nad Bugiem^[1], zm. w lutym 1962^[2] w Londynie^[3]) – polski prawnik, polityk, działacz państwowy II Rzeczypospolitej.

Życiorys

Ukończył progimnazjum w Brześciu, a następnie gimnazjum ukończył w Siedlcach^[1]. Działał w młodzieżowych organizacjach patriotycznych. Studiował na rosyjskim Uniwersytecie Warszawskim^[1]. W czasie rewolucji 1905 roku został relegowany z uczelni za udział w strajku szkolnym^[1]. Wstąpił na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego w Galicji. Ostatecznie w 1911 ukończył prawo na Uniwersytecie Moskiewskim^[1]. Pracował w Wilnie w adwokaturze i w Wileńskim Banku Ziemiańskim^[1]. W latach 1917–1918 był współorganizatorem Towarzystwa Obrony Kresów Wschodnich. Działał na Wileńszczyźnie, ale utrzymywał kontakty także z polskimi organizacjami w Kownie i Suwałkach.

W 1917 był podprokuratorem Sądu Okręgowego w Siedlcach^[1]. Od 1918 roku był prokuratorem w Warszawie^[1]. W roku 1920 podczas wojny polsko-bolszewickiej ochotniczo wstąpił do wojska^[1].

W latach 1922–1924 był naczelnikiem Wydziału Bezpieczeństwa w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych II RP, zaś od 1924 do 1926 roku dyrektorem departamentu MSW^[1]. W latach 1926–1933 był wojewodą łódzkim, a w latach 1933–1935 wileńskim. Od 1935 do 1936 roku był ministrem opieki społecznej^[1] w rządzie Mariana Zyndram-Kościałkowskiego.

W czerwcu 1941 został aresztowany przez NKWD i więziony w łagrze na Uralu. Rodzina została wywieziona na Syberię na zesłanie w rejon Barnaułu. Zwolniony po układzie Sikorski-Majski wstąpił do Armii Andersa^[4].

Żona: Wanda, syn Stanisław (ur. ok. 1916), uczeń prywatnego gimnazjum Zimowskiego w Łodzi (1931).

Pochowany na South Ealing Cemetery w Londynie^[5].

Odznaczenia

• 31 grudnia 1923: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[6]
• 1935: Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża I stopnia^[7]

Przypisy

Bibliografia

• Kto był kim w II Rzeczypospolitej, pod red. prof. Jacka. M. Majchrowskiego, Warszawa 1994, wyd I ISBN 83-7066-569-1.