Władysław Jerzy Rozwadowski

Władysław Rozwadowski

Władysław Jerzy Rozwadowski podczas pobytu w Oflagu II B Arnswalde
podpułkownik dyplomowany artylerii
Data urodzenia	31 marca 1897
Data i miejsce śmierci	10 lutego 1955 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	13 Kresowy Pułk Artylerii Polowej 1 Dywizjon Artylerii Konnej DOK I Oddział III Sztabu Generalnego 18 Dywizja Piechoty
Stanowiska	szef sztabu dywizji
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Władysław Jerzy Rozwadowski^[a] herbu Rogala (ur. 31 marca 1897, zm. 10 lutego 1955 w Warszawie) – podpułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 31 marca 1897^[2]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. W wojnie 1918–1920 walczył w szeregach 13 Kresowego pułku artylerii polowej, a za swoje czyny otrzymał Order Virtuti Militari. Został awansowany do stopnia kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[3][4][5]. Jako oficer nadetatowy 1 dywizjonu artylerii konnej w 1923 był przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I, gdzie służył w Szefostwie Artylerii i Służby Uzbrojenia^[6]. 2 listopada 1923 został przydzielony z DOK I do 1 dak z jednoczesnym odkomenderowaniem na jednoroczny kurs doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie^[7]. 15 października 1924, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Oddziału III Sztabu Generalnego^[8][9]. W latach 1928–1932 pełnił służbę w Szkole Gazowej w Warszawie^[10][11]. W tym czasie został awansowany do stopnia majora artylerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929^[12]. Z dniem 2 kwietnia 1932 został przydzielony na II pięciomiesięczny kurs doskonalający oficerów artylerii w Szkole Strzelania Artylerii w Toruniu^[13]. W tym samym roku, po ukończeniu kursu, został przeniesiony do 28 pułku artylerii lekkiej w Zajezierzu na stanowisko dowódcy dywizjonu^[14]. W kwietniu 1933 został przeniesiony do 9 pułku artylerii ciężkiej we Włodawie na stanowisko dowódcy dywizjonu^[15]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 7. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[16][2]. W marcu 1939 roku pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu na stanowisku kierownika Samodzielnego Referatu Ogólnego^[17]. W tym samym roku został przydzielony do 18 Dywizji Piechoty w Łomży na stanowisko szefa sztabu^[18].

W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II B Arnswalde^[19]. Zmarł 10 lutego 1955 i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 231-5-26)^[20][21].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie^[2]
• Złoty Krzyż Zasługi (1937)^[22]
• Medal Międzyaliancki

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.)
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Felicjan Majorkiewicz: Lata chmurne lata dumne. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1983. ISBN 83-211-0428-2..
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.