Władysław Kański (1893–1968)

Władysław Feliks Kański

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	11 lutego 1893 Kornaczówka
Data i miejsce śmierci	21 lipca 1968 Babie Doły
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	27 pułk piechoty 14 pułk piechoty 68 pułk piechoty KRU Gniezno 360 pułk piechoty
Stanowiska	komendant RU
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Władysław Feliks Kański (ur. 11 lutego 1893 w Kornaczówce, zm. 21 lipca 1968 w Babich Dołach) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Z dniem 29 stycznia 1919 został przydzielony do 27 pułku piechoty w Częstochowie^[1][2]. 7 maja 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika, zaliczony do I rezerwy armii, z jednoczesnym powołaniem do czynnej służby wojskowej na czas wojny^[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1356. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[4]. W tym samym roku został przeniesiony do 14 pułku piechoty we Włocławku i 10 lipca zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy I batalionu^[5][6][7]. W sierpniu 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przydziałem do Korpusu Kadetów Nr 2 w Chełmnie na stanowisko dowódcy kompanii^[8][9]. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 109. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[10]. We wrześniu 1930 został przeniesiony do 68 pułku piechoty we Wrześni na stanowisko dowódcy batalionu^[11][12]. Z dniem 1 listopada 1932 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza^[13]. W sierpniu 1935 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Gniezno na stanowisko komendanta^[14]. 1 września 1938 dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Gniezno, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”. Na tym stanowisku pozostał do września 1939^[15][16].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 walczył w obronie Warszawy. Od 16 września dowodził II batalionem 360 pułku piechoty^[17]. Po kapitulacji załogi stolicy dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu XI B, a następnie Oflagu II C Woldenberg^[18]. Zmarł 21 lipca 1968^[16] w szpitalu w Babich Dołach. Spoczywa na cmentarzu w Redłowie (grób 35)^[19].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych^[20]
• Złoty Krzyż Zasługi^[21]
• Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)^[22]

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-11)].