Władysław Kaczmarski

Władysław Kaczmarski (ur. 1848, zm. 1 lutego 1933 w Krakowie) – polski architekt.

Życiorys

Syn Amelii z Weiglów i Jana Kantego, znanego krakowskiego kupca. Ukończył krakowski Instytut Techniczny, potem studiował na politechnice w Berlinie. Po powrocie do Krakowa poświęcił się architekturze. Był w 1877 roku jednym z założycieli Krakowskiego Towarzystwa Technicznego. Do 1929 roku należał do jego zarządu. W latach był jego 1878-79 sekretarzem, potem wiceprezesem, a 1894-95 prezesem^[1]. W 1912 roku nadano mu tytuł członka honorowego Towarzystwa Technicznego. W 1890 roku powołany do Rady miasta Krakowa w miejsce zmarłego hr. Artura Potockiego, ponieważ podczas wyborów otrzymał w kole większej własności największą liczbę głosów po poprzedniku. Wcześniej był delegowany do komisji teatralnej przy Radzie Miasta z ramienia Towarzystwa^[2]. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie^[3].

Do jego ważniejszych realizacji w Krakowie należą:

• Dom Lekarski
• kamienica, ul. Studencka 21 – dom własny ze Sławomirem Odrzywolskim (1894–1895)
• Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa ul. Garncarska (1900) dla Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego
• kamienica przy ul. Reformackiej 3 (1905)
• kamienica z Atlantami, ul. Pijarska 3
• Pałac Mańkowskich. Projekt powstał w pracowni Józefa Sowińskiego i Władysława Kaczmarskiego.
• gmach Towarzystwa Rolniczego pl. Szczepański (wspólnie ze Sławomirem Odrzywolskim)

Galeria

• 

  Kamienica (1886–1887, wspólnie ze Sławomirem Odrzywolskim),
  Kraków, ul. Studencka 23

• 

  Kamienica (1891–1893),
  Kraków, ul. Studencka 25

• 

  Kamienica (1894–1895),
  Kraków, ul. Studencka 27

• 

  Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa i zespół klasztorny sióstr sercanek (1895–1900),
  Kraków, ul. Garncarska 24–26

Przypisy

Bibliografia

• Józef Piłatowicz Ruch stowarzyszeniowy inżynierów i techników polskich do 1939 r. T. II Słownik polskich stowarzyszeń technicznych i naukowo-technicznych do 1939 r. Warszawa 2005 [1]