Władysław Klucz

Władysław Klucz

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	27 lipca 1897 Góra
Data i miejsce śmierci	1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	1916–1940
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Armia Wielkopolska Wojsko Polskie
Jednostki	13 Pułk Piechoty
Stanowiska	II zastępca dowódcy pułku (kwatermistrz)
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa powstanie wielkopolskie wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Władysław Klucz (ur. 27 lipca 1897 w Górze, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 27 lipca 1897 we wsi Góra, w powiecie żnińskim, w rodzinie Franciszka i Antoniny z Kluczów^[1]. Absolwent gimnazjum humanistycznego w Żninie. W 1916 powołany do armii niemieckiej. Walczył na froncie.

W 1918 zaciągnął się do 9 pułku Strzelców Wielkopolskich. Walczył w powstaniu wielkopolskim i na wojnie z bolszewikami^[1].

Po wojnie pozostał w pułku. W 1921 awansował do stopnia podporucznika, w 1922 – porucznika, w 1924 – kapitana. Następnie służył w sztabie 4 Dywizji Piechoty w Toruniu i Centrum Szkolenia Podoficerów Piechoty nr 2. W listopadzie 1928 został przeniesiony z Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie do 13 Pułku Piechoty w Pułtusku^[2]. W 1932 ukończył kurs dowódców batalionu. 4 lutego 1934 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1934 stopień majora w korpusie oficerów piechoty i 35. lokatą^[3]. W kwietniu 1934 został wyznaczony w macierzystym pułku na stanowisko dowódcy batalionu^[4]. W marcu 1939 nadal pełnił służbę w 13 pp na stanowisku II zastępcy dowódcy pułku (kwatermistrza)^[5].

Wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim.

Był żonaty^[1].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika^[6]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4526
• Krzyż Walecznych^[7]
• Złoty Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”^[8]
• Medal Niepodległości – 16 września 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[9][10]
• Srebrny Krzyż Zasługi – 18 marca 1932 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”^[11]

Zobacz też

• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich
• Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
• zbrodnia katyńska

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.