Władysław Kozłowski (architekt)
| Data i miejsce urodzenia | 10 stycznia 1859 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie | architekt |
Władysław Adolf Kozłowski (ur. 10 stycznia 1859 w Podzamczu, zm. 26 lutego 1925)[1] – polski architekt.
Życiorys
W 1877 ukończył Wyższą Szkołę Techniczną w Gliwicach, następnie (1883) Wydział Architektury Politechniki w Rydze[2]. Później kształcił się także w Charlottenburgu, Wiedniu i we Włoszech[2].
W latach 1887–1889 pracował jako budowniczy w Towarzystwie Akcyjnym Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej[1]. W latach 1895–1898 prowadził biuro budowlane z G. Schmeikem, a w latach 1899–1904 z Apoloniuszem Nieniewskim[1].
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera Z-4-29/30)[3].
Ważniejsze prace
- Budynek VIII Liceum Ogólnokształcące im. Władysława IV w Warszawie[4]
- Przebudowa Doliny Szwajcarskiej dla Warszawskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego[2]
- Dom Pracy dla Chłopców przy ul. Wileńskiej 69 w Warszawie (z Apoloniuszem Nieniewskim, 1904–1905)[5]
- Oprawa architektoniczna Hal Mirowskich w Warszawie (z Apoloniuszem Nieniewskim)[1]
- Dom ochrony dla dziewcząt na Mokotowie[2]
- paracelacja terenów fabryki Bernarda Hantkego i przebicie ul. św. Barbary w Warszawie[2]
- Schronisko dla dziewcząt w Piasecznie[2]
- Dwory w Biskupisach, Ostrówku k. Grodna, Mszanie Dolnej i Sobianowicach (z Apoloniuszem Nieniewskim)[2]
Przypisy
- ↑ a b c d Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 379. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ a b c d e f g Stanisław Łoza: Architekci i budowniczowie w Polsce. Warszawa: Budownictwo i Architektura, 1954, s. 156.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: LUDWIK FRANCISZEK KOZŁOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-06-10].
- ↑ Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 199.
- ↑ Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 227. ISBN 83-908950-8-0.