Władysław Kramarz

Władysław Kramarz

podporucznik pilot
Data i miejsce urodzenia	18 grudnia 1913 Obrażejowice
Data i miejsce śmierci	wiosną 1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	1937–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego
Jednostki	211 eskadra bombowa 1 pułku lotniczego
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Władysław Kramarz (ur. 18 grudnia 1913 w Obażejowicach, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podporucznik pilot Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej^[1].

Życiorys

Urodził się w rodzinie syn Jana i Magdaleny z Kurbielów^[2].

Absolwent Szkoły Podchorążych Lotnictwa^[2] (10 promocja)^[3] – Grupa Taktyczna w Dęblinie (1937)^[2]. 15 października 1937^[4] mianowany podporucznikiem pilotem, otrzymał przydział do 211 eskadry bombowej „Łosi” 1 pułku lotniczego^[5].

W kampanii wrześniowej latał w składzie macierzystej jednostki. 17 września 1939 wystartował z ppor. pil. Wiktorem Pełką na samolocie RWD-8^[6] z lotniska Gwoździec Stary koło Horodenki, z zadaniem wyszukania nowego lądowiska dla eskadry w rejonie Buczacza. Z lotu tego nie powrócił. Zestrzelony przez oddziały radzieckie został wzięty do niewoli^[3]. Według stanu na kwiecień 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku. Między 3 a 5 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa bez numeru z dnia 2.04.1940. Został zamordowany między 04 a 07 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim^[7]. Nie został zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943^[8][9]. Krewni do 1945 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.

Upamiętnienie

• Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień porucznika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
• Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich

Przypisy

Bibliografia

• Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
• УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
• Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Hubert Kazimierz Kujawa: Księga Lotników Polskich. Poległych, zmarłych i zaginionych w latach 1939–1946. Tom I. Polegli w kampanii wrześniowej, pomordowani w ZSRR i w innych okolicznościach podczas okupacji. Wydanie II. Na prawach rękopisu.
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0795-7. OCLC 830072566.
• Rybka R., Stepan K. Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. 2006, ISBN 978-83-7188-899-1