Władysław Krzyżanowski (malarz)
 major piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 28 lutego 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1973 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
_2r_BAR.svg){kind=small}   | |
Władysław Krzyżanowski (Krzyżanowski-Dębno[1][2]) (ur. 28 lutego 1889 we Lwowie, zm. 1973 w Edynburgu) – major piechoty Wojska Polskiego, artysta malarz, od 1945 tworzący na emigracji.
Życiorys
Studiował na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Józefa Pankiewicza, a następnie w Paryżu.
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był c. i k. Pułk Piechoty Nr 30. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916, a na stopień nadporucznika ze starszeństwem z 1 lutego 1918 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[3][4].
Pełnił służbę w 35 Pułku Piechoty w Łukowie[5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 500. lokatą w korpusie oficerów piechoty[1]. W lipcu tego roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu[2]. W następnym roku był dowódcą I batalionu[6]. W lutym 1924 został przeniesiony do 54 Pułku Piechoty w Tarnopolu na stanowisko dowódcy batalionu sztabowego[7]. W tym samym roku, w związku z likwidacją baonu sztabowego, został wyznaczony na stanowisko kwatermistrza[8], a później przesunięty na stanowisko dowódcy I batalionu[9]. Następnie został przydzielony do Korpusu Kadetów Nr 1 we Lwowie[10]. Uczył rysunków we wszystkich klasach, w wymiarze 20 godzin tygodniowo oraz kierował gabinetem rysunkowym[11]. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku[12]. W marcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI[13], a z dniem 31 sierpnia tego roku przeniesiony w stan spoczynku[14].
W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[15]. Mieszkał we Lwowie przy ul. Teatyńskiej 35 m. 7[16].
W rodzinnym Lwowie założył grupę artystyczną Zespół. Brał aktywny udział w życiu artystycznym Lwowa i Krakowa, każdego roku wielokrotnie brał udział w wystawach. Należał do Cechu Artystów Jednoróg oraz ugrupowań Awangarda i Nowa Generacja. Podczas II wojny światowej opuścił kraj, znalazł się w Wielkiej Brytanii skąd w 1945 nie powrócił do ojczyzny. Zmarł w Edynburgu w 1973 w wielu 84 lat.
Władysław Krzyżanowski tworząc martwe natury i pejzaże nawiązywał do twórczości Cezanne’a i francuskich postimpresjonistów. Jego twórczość charakteryzuje dobór ciepłych barw, kontrasty kolorów i chropowata faktura, którą uzyskiwał używając szpachli.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[17][18]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej Signum Laudis z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)[19]
- Brązowy Medal Waleczności (Austro-Węgry)[19]
15 marca 1937 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[16].
Przypisy
- ↑ a b Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 35.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 548.
- ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 223, 325.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 243, 545.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 227, 404.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 14 lutego 1924 roku, s. 66.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 254, 347.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 272.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 120, 170.
- ↑ Sprawozdanie 1928 ↓, s. 5, 19.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku. Dodatek Nr 1, s. 3.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 86.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 216.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 326, 968.
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-11]..
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 254.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-11]..
- ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 545.
Bibliografia
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Sprawozdanie za rok szkolny 1927/28. Lwów: Korpus Kadetów Nr 1, 1928.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Baretka: Wstążka Wojenna (Kriegsbande) dla odznaczeń austro-węgierskich (m.in.: Militär-Verdienstkreuz; Militär-Verdienstmedaille (Signum Laudis); Franz-Joseph-Orden; Tapferkeitsmedaille).
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Baretka: Wstążka Wojenna (Kriegsbande) z okuciem złotych mieczy dla odznaczeń austro-węgierskich (m.in.: Militär-Verdienstkreuz; Militär-Verdienstmedaille (Signum Laudis); Franz-Joseph-Orden; Tapferkeitsmedaille).
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).