Władysław Kulesza (pułkownik)

Władysław Kulesza

pułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia	24 marca 1888 Gizowszczyzna
Data i miejsce śmierci	1940 Katyń, RFSRR, ZSRR
Przebieg służby
Lata służby	–1940
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	14 Pułk Ułanów Jazłowieckich 1 Pułk Strzelców Konnych Komisja Remontowa Nr 3
Stanowiska	zastępca dowódcy pułku dowódca pułku przewodniczący komisji
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Władysław Kulesza^[a] (ur. 24 marca 1888 w majątku Gizowszczyzna na Wołyniu, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 24 marca 1888 w majątku Gizowszczyzna, w ówczesnym powiecie starokonstantynowskim guberni wołyńskiej, w rodzinie Hieronima i Elżbiety de Mezer^[2].

Ukończył Szkołę Kawalerii w Jelizawietgradzie. W latach 1918–1921 walczył w szeregach 14 pułku ułanów jazłowieckich. Po zakończeniu wojny z bolszewikami został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 64. lokatą w korpusie oficerów jazdy. W 1923 pełnił służbę na stanowisku dowódcy I dywizjonu – zastępcy dowódcy 14 pułku Ułanów Jazłowieckich. Od 13 listopada do 20 grudnia 1923 oraz od 4 października do 4 listopada 1924 pełnił czasowo obowiązki dowódcy 6 Pułku Strzelców Konnych w Żółkwi. Od 10 czerwca 1924 był słuchaczem trzymiesięcznego kursu dla oficerów sztabowych kawalerii w Centralnej Szkole Kawalerii w Grudziądzu^[3]. Z dniem 20 listopada 1924 został przeniesiony z 14 puł. do 1 pułku strzelców konnych w Garwolinie na stanowisko dowódcy pułku^[4]. 12 kwietnia 1927 został awansowany na pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 4,5. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[5]. W marcu 1929 został przeniesiony do kadry oficerów kawalerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Wojskowego Zakładu Remontu Koni na stanowisko przewodniczącego Komisji Remontowej Nr 3 w Krakowie^[6]. Służbę na tym stanowisku pełnił przez dziesięć lat^[7]. W marcu 1939 posiadał najwyższe starszeństwo i lokatę wśród pułkowników kawalerii^[b].

Był żonaty z Rosjanką, z którą miał syna. Właściciel majątku w Sewruni na Wołyniu.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 po agresji ZSRR na Polskę dostał się do niewoli sowieckiej i został osadzony w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został zamordowany w Katyniu. Pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z dnia 5 października 2007 został mianowany pośmiertnie do stopnia generała brygady^[8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów".

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości (25 stycznia 1933)^[9]
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie, po raz pierwszy w 1921)^[10]
• Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[11][12]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[12]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[12]
• Odznaka pamiątkowa I Korpusu Polskiego w Rosji^[12]
• Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)^[12]

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.