Władysław Lech Terlecki

Władysław Terlecki

Imię i nazwisko	Władysław Lech Terlecki
Data i miejsce urodzenia	18 maja 1933 Częstochowa
Data i miejsce śmierci	3 maja 1999 Warszawa
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	literatura, teatr
Ważne dzieła
Dwie głowy ptaka
Odznaczenia

Grób Władysława Terleckiego na Wojskowych Powązkach

Władysław Lech Terlecki (ur. 18 maja 1933 w Częstochowie, zm. 3 maja 1999 w Warszawie) – polski pisarz, scenarzysta, autor powieści i opowiadań, w tym historycznych, związanych tematycznie z powstaniem styczniowym (Spisek, Dwie głowy ptaka, Powrót z carskiego sioła, Rośnie las, Lament), słuchowisk, utworów dramatycznych i filmowych oraz scenariuszy. Od roku 1958 do końca życia mieszkaniec Komorowa pod Warszawą.

Życiorys

Absolwent II LO im. R. Traugutta w Częstochowie. W 1951 roku przyjęty na studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim, których nie ukończył. Debiut literacki w tygodniku „Dziś i Jutro” w roku 1953. W latach 1954-1958 redaktor w „WTK” i „Dziś i Jutro”. W latach 1958-1968 redaktor działu prozy w dwutygodniku „Współczesność”. Od 1967 przez pewien czas redaktor literacki w Polskim Radiu. W latach siedemdziesiątych współpracował nieoficjalnie z RWE. W 1972 otrzymał Nagrodę im. Kościelskich. Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Stowarzyszenia Pracowników Radia Wolna Europa w Warszawie.

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C23-4-3)^[1].

Twórczość

Autor reportaży, nowel, powieści i opowiadań, słuchowisk, dramatów i publicystyki, m.in.:

• Zamieć (...) – Stacja (film 1981)
• Kocie łby (1956)
• Podróż na wierzchołku nocy (1958)
• Pożar (1962)
• Spisek (1966),
• Sezon w pełni (1967)
• Gwiazda Piołun (1968)
• Dwie głowy ptaka (1970)
• Pielgrzymi (1972)
• Powrót z Carskiego Sioła (1973)
• Czarny romans (1974)
• Odpocznij po biegu (1975)
• Herbatka z nieobecnym (słuchowiska radiowe, 1976)
• Rośnie las (1977)
• Wczesny powrót (1978)
• Złoty wąwóz (wybór opowiadań 1978)
• Twarze 1863 (1979)
• Zwierzęta zostały opłacone (1980)
• Trzy etiudy kryminalne (1980)
• Cień karła, cień olbrzyma (1983)
• Pismak (1984)
• Lament (1984)
• Wieniec dla sprawiedliwego (1988)
• Drabina Jakubowa (1988)
• Cyklop (1989)
• Laur i cierń (1989)
• Maski (1989)
• Zabij cara (1992)
• Wyspa kata (1999)

Ekranizacje

• W biały dzień (1980) na podstawie powieści Zwierzęta zostały opłacone (reżyseria Edward Żebrowski)
• Stacja (1981, reżyseria Antoni Krauze)
• Pismak (1985, reżyseria Wojciech Jerzy Has)
• Gwiazda Piołun (1999)

Spektakle telewizyjne (autor)

• Myśliwi (1967)
• Późna rozmowa (1968)
• Wieczór imieninowy (1975)
• Herbatka z nieobecnym (1976)
• Trójkąt z pieskiem (1977)
• Cyklop (1989)
• Krótka noc (1990)
• Dwie głowy ptaka (1992)
• Idź na brzeg, widać ogień (1993)
• Mateczka (1995)
• Biuro rzeczy znalezionych (1996)
• Śmierć w Tyflisie (1997)
• Dragon (2000)
• Biuro pisania podań (1993)

Nagrody i odznaczenia^[2]

• 1972 – Nagroda Fundacji im. Kościelskich
• 1974 – Złoty Krzyż Zasługi
• 1977 – nagroda miesięcznika „Odra”
• 1979 – Nagroda Prezesa Rady Ministrów II stopnia
• 1982 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• 1987 – Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji
• 1989 – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia
• 1995 – Nagroda Polskiego PEN Clubu
• 1999 – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki w dziedzinie literatury (pośmiertnie)

Przypisy

Bibliografia

• Aleksandra Chomiuk: Powieść historyczna wobec zmian w historiografii. Przypadek Władysława Lecha Terleckiego, „Ruch Literacki” z. 5, 2001, s. 625-638
• Janina Madejska: Władysław Lech Terlecki. Zestawienie bibliograficzne w wyborze, „Poradnik Bibliotekarza” 1993 nr 4, s. 13-17
• Piotr Kuncewicz: Agonia i nadzieja. Literatura polska od 1918, Tower Press 2000, T.V, s. 30-35