Władysław Loranc

Władysław Loranc (ur. 5 grudnia 1930 w Biernej) – polski dziennikarz, polityk Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, minister-kierownik Urzędu do Spraw Wyznań w latach 1987–1989.

Życiorys

Syn Jana i Julii. W latach 1942–1945 pracował w przedsiębiorstwach w Żywcu i w Łodygowicach, w 1951 ukończył Liceum Ogólnokształcącym w Bielsku. Absolwent Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego (1955), w 1973 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych. Początkowo pracownik naukowo-dydaktyczny w Katedrze Marksizmu-Leninizmu UJ, następnie (1957–1968) pracownik etatowy Wydziału Nauki i Oświaty Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Krakowie; w latach 1968–1971 redaktor naczelny tamtejszej rozgłośni Polskiego Radia.

W latach 1945–1949 członek Związku Harcerstwa Polskiego, a w latach 1948–1954 Związku Młodzieży Polskiej. W 1953 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w okresie 1955–1956 był słuchaczem Instytutu Nauk Społecznych przy KC PZPR. Ponadto był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (1969–1981), Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL (od 1982), Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (od 1952), Stowarzyszenia Ateistów i Wolnomyślicieli, a następnie Towarzystwa Krzewienia Kultury Świeckiej.

W latach 1972–1973 zastępca przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji „Polskie Radio i Telewizja” (Radiokomitet). Następnie (1974–1981) podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Sztuki, w latach 1981–1982 przewodniczący Radiokomitetu, skąd przeszedł do Komitetu Centralnego PZPR na stanowisko kierownika Wydziału Ideologicznego. Od maja 1987 do sierpnia 1989 wchodził w skład rządów Zbigniewa Messnera i Mieczysława Rakowskiego jako minister-kierownik Urzędu do Spraw Wyznań^[1]. W latach 1986–1989 był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego.

Na antenie Telewizji Polskiej wygłaszał propagandowe pogadanki polityczne „Proste pytania”. Autor 9 książek i ponad 300 artykułów.

Przypisy

Bibliografia

• Katalog IPN