Władysław Matecki

Władysław Matecki (ur. 10 września 1895 w Tomaszowie Lubelskim, zm. 1 sierpnia 1941 w Warszawie) – polski lekarz neurolog i psychiatra, psychoanalityk.

Życiorys

Syn Mendla Mateckiego i Bajli z Halpernów. Uczęszczał do Gimnazjum im. Zamojskiego (od 1904), a od 1908 do gimnazjum rządowego w Lublinie. W czerwcu 1913 otrzymał tam świadectwo dojrzałości ze złotym medalem. Ponieważ musiał utrzymywać rodzinę, przerwał edukację. Od 1918 studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim, studia kontynuował od października 1916 na Uniwersytecie Warszawskim. Dyplom doktora wszech nauk lekarskich otrzymał w lutym 1925[1].

Specjalizował się w neurologii i psychiatrii, był asystentem Adama Wizla, a potem Maurycego Bornsztajna na oddziale psychiatrycznym Szpitala na Czystem. Zajmował się psychoanalizą, publikował przede wszystkim na temat psychoanalitycznych aspektów leczenia psychoz[2].

Podczas II wojny światowej przesiedlony do getta warszawskiego. Zmarł w sierpniu 1941 roku na tyfus plamisty, pochowany na cmentarzu żydowskim przy ul. Okopowej[3].

Żonaty ze Stefanią Różą Cynberg, mieli synów Mariana i Antoniego Wiktora. Synami opiekował się po śmierci ich ojca Ludwik Hirszfeld[4]. Henryk Makower wspominał Mateckiego jako jednego z najinteligentniejszych warszawskich lekarzy[5].

Lista prac

  • Oświetlenie psychoanalityczne przypadku parafrenji. Kwartalnik Kliniczny Szpitala Starozakonnych 4 (4), s. 242–250, 1925
  • Analiza psychologiczna w dwóch przypadkach schizofrenii. Warszawskie Czasopismo Lekarskie 2 (5), s. 176–178, 1925
  • W. Matecki, H. Szpidbaum, Die Konstitution der schizophrenen Juden, „Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie”, 109 (1), 1927, s. 62–78, DOI: 10.1007/BF02870226.
  • Matecki W., Szpidbaum H. Typy psychofizyczne w świetle badań własnych. Rocznik Psychjatryczny 5, s. 105–122, 1927
  • O heterogennych pierwiastkach urojeniowych w stanach depresyjnych psychozy manjakalno-depresyjnej. Rocznik Psychjatryczny 8, s. 1–25, 1928
  • O schizofrenji wieku podeszłego. Kwartalnik Kliniczny Szpitala Starozakonnych 7, s. 369–383, 1928
  • Z psychopatologji parkinsonizmu pośpiączkowego. Rocznik Psychjatryczny 21, s. 245–260, 1933
  • O popędach destrukcyjnych (Z zagadnień psychoanalitycznej teorji popędów). Rocznik Psychjatryczny 26/27, s. 134-144, 1936
  • Frostig, Kister, Manasson, Matecki. Doświadczenia nad leczeniem insulinowem schizofrenji. Rocznik Psychjatryczny 28, s. 136–156, 1936
  • Nerwicopodobne (rzekomonerwicowe) postacie schizofrenii jako zagadnienie rozpoznawcze i lecznicze. Nowiny Psychiatryczne 14 (1-4), s. 113–134, 1937
  • Zygmunt Freud – lekarz, myśliciel. Warszawskie Czasopismo Lekarskie 14, s. 214–218, 1937
  • Frostig, Kister, Manasson, Matecki. W sprawie leczenia schizofrenii insuliną. Warszawskie Czasopismo Lekarskie 14 (3), ss. 47–50, 1937
  • Etiologia i terapia psychozy maniakalno-depresyjnej. Klinika Współczesna 6 (7/8), s. 421–422, 1938
  • „Psychonerwica” W: Encyklopedia prawa karnego. Warszawa, 1938

Przypisy

  1. ↑ Jan Bohdan Gliński: Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów – ofiar drugiej wojny światowej. T. 4. Warszawa: Naczelna Izba Lekarska, 2011. ISBN 978-83-915636-5-6.
  2. ↑ Teresa Rzepa, Bartłomiej Dobroczyński: Historia polskiej myśli psychologicznej: gałązki z drzewa Psyche. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 275, 277. ISBN 978-83-01-16055-5.
  3. ↑ Wirtualny Cmentarz. [dostęp 2012-05-14].
  4. ↑ Hirszfeld L. Historia jednego życia. Pax, 1989 s. 267
  5. ↑ Makower H. Pamiętnik z getta warszawskiego. Ossolineum, 1987 s. 79

Linki zewnętrzne