Władysław Milko
 porucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | 26 lutego 1881 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 6 grudnia 1914 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  | |
.JPG)
Władysław Ignacy Milko (ur. 26 lutego 1881 w Przemyślu, zm. 6 grudnia 1914 w bitwie pod Marcinkowicami) – porucznik Legionów Polskich, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Michała, pracownika c. k. kolei państwowych i Heleny ze Stelińskich[1][2]. Był bratem Aleksandra (ur. 1887), rotmistrza żandarmerii Wojska Polskiego i Konstancji po mężu Popławskiej[3].
15 czerwca 1899 w c. k. Gimnazjum nr 1 w Przemyślu zdał egzamin maturalny z odznaczeniem[2]. W tym samym roku rozpoczął studia w c. k. Szkole Politechnicznej we Lwowie. W 1902 został relegowany za działalność socjalistyczną[4]. Członek „Strzelca”. Redaktor pisma satyrycznego „Liberum Veto” i dziennikarz piszący dla gazet lwowskich, krakowskich i wiedeńskich. Wcielony w sierpniu 1914 do armii austriackiej z której zbiegł do Legionów Polskich. Awansowany do stopnia porucznika dowodził 1 kompanią w 1 batalionie 1 pułku piechoty Legionów.
Szczególnie odznaczył się 6 grudnia 1914 w bitwie pod Nowym Sączem, gdzie „osłaniał odwrót oddziałów polskich znad Dunajca, na odcinku Klęczan i Marcinkowic. Zginął podczas kontrataku, ugodzony odłamkiem pocisku, pochowany na miejscowym cmentarzu”[1]. Za tę postawę został odznaczony Orderem Virtuti Militari. Pośmiertnie awansowany do stopnia kapitana. Jego grób znajduje się na cmentarzu wojennym nr 352 w Marcinkowicach[5].
Życie prywatne
Żonaty od 1911 z Blanką d'Abancourt. Mieli córkę Helenę[6][7] (ur. 1912) po mężu Harasowską[3].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7134[1][8]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 19 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[9][1]
Przypisy
- ↑ a b c d Polak (red.) 1993 ↓, s. 143.
- ↑ a b Staroń 2008 ↓, s. 223.
- ↑ a b Staroń 2008 ↓, s. 229.
- ↑ Staroń 2008 ↓, s. 224.
- ↑ Redakcja, Marcinkowice - mogiła legionistów [dostęp 2020-03-28] (pol.).
- ↑ Polak (red.) 1993 ↓, s. 142.
- ↑ Śp. Władysław Milko, Kuryer Lwowski (Lemberger Courier), 1915-01-08, s 3, anno.onb.ac.at [dostęp 2020-03-28] (pol.).
- ↑ Pomarański 1931 ↓, s. 104 poz. 170.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 292, poz. 318.
Bibliografia
- Mateusz Staroń. Władysław Ignacy Milko (1881–1914). „Rocznik Przemyski”. XLIV z. 1, 2008. Przemyśl: Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Przemyślu. ISSN 0137-41-68.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Stefan Pomarański: Zarys historii wojennej 1-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1931, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek legionowy
Autor: Patryk Gałuszka, Licencja: CC BY-SA 4.0
Oznaka stopnia (patka) "porucznik" noszona na kołnierzach w I Brygadzie Legionów Polskich. Oznaka obowiązywała w latach 1914-1916. Źródło: W. Sienkiewicz (red.), "Legenda Legionów", DEMART SA, 2008, s. 390.
Autor: Lollencja, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Marcinkowice, cmentarz wojenny nr 352 z I wojny światowej