Władysław Narkiewicz

Władysław Narkiewicz
Ilustracja
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

19 lutego 1936

Profesor nauk matematycznych
Specjalność: teoria liczb, algebra, historia matematyki[1]
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1961
Uniwersytet Wrocławski

Habilitacja

1967
Uniwersytet Wrocławski

Profesura

1974

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski

Okres zatrudn.

1974-2006

Władysław Narkiewicz (ur. 19 lutego 1936) – polski matematyk, znany z prac z algebraicznej teorii liczb, algebry i historii matematyki. Profesor zwyczajny od 1974 roku.

Życiorys

Obronił doktorat w roku 1961 i habilitował się w 1967 na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie wykładał od 1974 do 2006. Pełnił w swoim życiu wiele różnych funkcji na Uniwersytecie, był m.in. kierownikiem Instytutu Matematycznego, dziekanem Wydziału Matematyki i Fizyki oraz prorektorem do spraw naukowych[2].

W 1968 otrzymał Nagrodę im. Stefana Banacha[3]

Niektóre prace

  • The Development of prime number theory. Springer, 2002.
  • Elementary and Analytic Theory of Algebraic Numbers. Wyd. 3. Springer, 2004. ISBN 83-01-13604-9.
  • Teoria Liczb. Wyd. 3. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003.
  • Uniform distribution of sequences of integers in residue classes. Springer, 1984. ISBN 3-540-13872-2.
  • Polynomial mappings. Springer, 1995. ISBN 3-540-59435-3.
  • Teoria Galois dla nauczycieli. Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 1994.
  • Rational Number Theory in 20th Century, Springer, London, 2012. ISBN 978-0-85729-531-6

Przypisy

  1. Strona domowa - Władysław Narkiewicz, www.math.uni.wroc.pl [dostęp 2017-11-27].
  2. Akademisches Kaleidoskop, strona 6. kaleidoskop.uni.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-07-11)]. (pdf)
  3. Informacja na stronie ptm.org.pl

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Wladyslaw Narkiewicz.jpg
Autor: Konrad Jacobs, Licencja: CC BY-SA 2.0 de
Władysław Narkiewicz