Władysław Planetorz

Władysław Planetorz
Data i miejsce urodzenia14 grudnia 1910
Cisek, Górny Śląsk
Data i miejsce śmierci16 lutego 1944
Kłodzko, III Rzesza
Miejsce spoczynkupierwotnie Cmentarz Komunalny w Kłodzku
obecnie Cmentarz Komunalny w Kędzierzynie-Koźlu
Zawód, zajęciedziałacz harcerski

Władysław Planetorz (ur. 14 grudnia 1910 w Cisku, powiat Koźle, zm. 16 lutego 1944 w Kłodzku) – działacz Związku Harcerstwa Polskiego w Niemczech, podharcmistrz.

Życiorys

Był synem Józefa Planetorza, powstańca śląskiego oraz działacza narodowego na Górnym Śląsku. Po ukończeniu Gimnazjum Polskiego w Bytomiu (1935) podjął studia slawistyczne na uniwersytecie w Królewcu, kontynuowane następnie (od 1937) na Uniwersytecie Wrocławskim. Działał w Związku Akademików Polaków w Niemczech, od 1927 należał do Związku Harcerstwa Polskiego w Niemczech (ZHPwN); był m.in. kierownikiem Wydziału Zuchowego Naczelnictwa ZHPwN, członkiem Naczelnictwa, instruktorem naczelnictwa na Prusy Wschodnie, wreszcie zastępcą naczelnika ZHPwN na Prusy Wschodnie, członek ZAPwN. Współpracował z polską prasą młodzieżową w Niemczech.

W czerwcu 1939 został wydalony z Uniwersytetu Wrocławskiego, a miesiąc później przymusowo wcielony do Wehrmachtu. Zainicjował działanie tajnej organizacji harcerskiej na terenie Bytomia i Strzelec Opolskich. W kwietniu 1941 aresztowany wraz z druhną Jadwigą Kauczor ze Strzelczek[1]. 24 czerwca 1943 w tzw. procesie wrocławskim skazany na trzy i pół roku więzienia za „przygotowanie zdrady państwa”[2]. Przetrzymywany w więzieniach w Brzegu, Wrocławiu i Jaworze, wysłany do obozów koncentracyjnych Auschwitz i Mauthausen-Gusen[3]. Zmarł zakatowany w twierdzy kłodzkiej.

Przypisy

  1. ↑ Janina Hajduk-Nijakowska, Doświadczenie pamięci, Opole 2016, s. 126.
  2. ↑ Ryszard Hajduk, Stefan Popiołek „Encyklopedia, która się nie ukazała”, Wyd. Śląsk, Katowice 1970.
  3. ↑ Ryszard Hajduk, Nieznana karta tajnego frontu, Zofia Hajdukowa (oprac.), Edmund Jan Osmańczyk, Warszawa: MON, 1985, ISBN 83-11-07208-6, OCLC 749153687.

Bibliografia