Władysław Pobojewski

Władysław Pobojewski
tytularny generał dywizji tytularny generał dywizji
Data i miejsce urodzenia25 października 1862
Wilno, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci11 lipca 1927
Warszawa, II RP
Przebieg służby
Lata służbyod ok. 1890 do 1921
Siły zbrojneCoat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwyI wojna światowa
Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920-1941)
Grób gen. Władysława Pobojewskiego na Wojskowych Powązkach w Warszawie

Władysław Pobojewski (ur. 25 października 1862 w Wilnie, zm. 11 lipca 1927 w Warszawie) – tytularny generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 25 października w Wilnie w rodzinie Franciszka i Aurelii z Kuczkowskich. Po ukończeniu szkoły junkrów w Moskwie, a następnie Konstantynowskiej Szkoły Oficerskiej w Petersburgu, pełnił zawodową służbę wojskową w Armii Imperium Rosyjskiego. W 1915 awansował na generała majora.

Służba w Wojsku Polskim

10 marca 1919 mianowany został dowódcą Okręgu Wojskowego Białystok. Od 25 lutego do 30 lipca 1920 dowodził XXVIII Brygadą Piechoty, a od 5 sierpnia do 14 października 1920 południowym odcinkiem obrony Warszawy. 1 maja 1920 zatwierdzony został w stopniu generała podporucznika z dniem 1 kwietnia 1920[1]. Z dniem 1 kwietnia 1921 przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu generała podporucznika[2]. 14 października 1920 skierowany ze Stacji Zbornej Oficerów w Warszawie do Centralnej Komisji Kontroli Stanów przy MSWojsk[3]. 31 grudnia 1921 skreślony został z listy oficerów WP na podstawie orzeczenia Oficerskiego Trybunału Orzekającego[4]. Dekretem z 18 lutego 1922 Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz anulował swój poprzedni dekret o skreśleniu generała z listy oficerów WP. Podstawą anulacji dekretu było korzystne dla generała orzeczenie OTO z dnia 27 stycznia 1922[5]. 26 października 1923 Prezydent RP zatwierdził go w stopniu tytularnego generała dywizji[6].

Na emeryturze mieszkał w Warszawie i tam zmarł 11 lipca 1927[7]. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B18-6-1/2)[8].

Awanse

  • podporucznik (Подпоручик) 1894
  • podpułkownik (Подполковник) – 1904
  • pułkownik (Полковник) – 1906
  • generał brygady (Генерал-майор) – 1915
  • tytularny generał dywizji – 26 października 1923 ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919

Ordery i odznaczenia

Życie prywatne

Był żonaty. Miał dwoje dzieci.

Przypisy

  1. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 18 z 15.05.1920 r.
  2. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 2 z 15.01.1921 r.
  3. ↑ „Dziennik Personalny” (R.1, nr 40), MSWojsk, 27 października 1920, s. 1091.
  4. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 1 z 26.01.1922 r.
  5. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 3 z 25.02.1922 r.
  6. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 70 z 7.11.1923 r.
  7. ↑ Zmarli. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 97, Nr 7 z 25 marca 1930. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 
  8. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  9. ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 72)

Bibliografia

  • Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159.
  • Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione
  • Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych

Media użyte na tej stronie

PL Epolet gen dyw.svg
Naramiennik generała dywizji Wojska Polskiego (1919-39).
Coat of Arms of Russian Empire.svg
Central element of the Russian imperial coat of arms.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
POL Krzyż Walecznych (1920) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Władysław Pobojewski (grób).JPG
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób gen. Władysława Pobojewskiego na Wojskowych Powązkach w Warszawie