Władysław Różycki (pilot)

Władysław Różycki

4 zwycięstwa
kapitan pilot
Data i miejsce urodzenia	11 sierpnia 1907 Jurkowice
Data i miejsce śmierci	8 sierpnia 1970 Toronto
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego RAF
Jednostki	4 pułk lotniczy III/4 dywizjon myśliwski 238 dywizjonu RAF dywizjon 306 dywizjon 307 23 dywizjon RAF
Stanowiska	pilot
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa bitwa o Anglię
Odznaczenia

Władysław Różycki (ur. 11 sierpnia 1907 w Jurkowicach, zm. 8 sierpnia 1970 w Toronto^[1]) – kapitan Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Syn Franciszka i Antoniny Różyckich^[2]. W 1928 roku wstąpił do wojska (3 pułk lotniczy, 35 eskadra liniowa). Skończył kurs pilotażu w Centrum Szkolenia Podoficerów Lotnictwa, Szkołę Podoficerów Lotnictwa w Bydgoszczy, Szkołę Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie w 1938 (XI promocja) z 65. lokatą^[3]. Został wcielony do 4 pułku lotniczego w Toruniu i przydzielony do 141 eskadry myśliwskiej na stanowisko pilota^[4]. W kampanii wrześniowej walczył w tej samej eskadrze. 18 września ewakuował się przez Rumunię do Francji, a po klęsce Francji - do Anglii (service number P76762)^[5].

W czasie bitwy o Anglię 19 sierpnia 1940 roku skierowany do 238 dywizjonu RAF^[6] stacjonującego w St Eval. 11 i 25 września 1940 roku zgłosił zestrzelenie He-111 a 28 września Me-110. 20 listopada 1940 przeniesiony do dywizjonu 306. 3 maja 1941 roku odszedł do służby w 23 dywizjonie RAF. 23 kwietnia 1942 roku przeniesiony do 307 dywizjonu. 11 listopada został przeniesiony do sztabu 10 Grupy Myśliwskiej. 28 maja 1943 roku trafił do 54 OTU jako instruktor. 4 października 1943 r. powrócił do służby w 32 dywizjonie stacjonującym w mieście Sigonella we Włoszech. W lipcu 1944 roku dywizjon powrócił na Wyspy Brytyjskie. 22 sierpnia 1945 roku Różycki otrzymał przydział do 5 Ferry Unit^[2].

Zdemobilizowany w sierpniu 1946 roku. Pozostał na emigracji. W 1946 dołączyła do niego żona Walentyna, córka Zofia i syn Andrzej. Osiedli w Anglii, w Melton Mowbray. W 1948 roku wyemigrowali do Kanady.

Zwycięstwa powietrzne

Na liście „Bajana” zajmuje 55. miejsce z 4 pewnymi zwycięstwami.

• 11 września 1940 – He 111
• 25 września 1940 – He 111
• 28 września 1940 – Me 110
• ?

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 9130 (10 września 1941)
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie: 23 grudnia 1940, 1 lutego 1941, 20 sierpnia 1942, 31 października 1946)
• Medal Lotniczy (trzykrotnie)^[1]
• Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej (Wielka Brytania, 15 listopada 1942)

Przypisy

Bibliografia

• Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• biografia - Władysław Różycki.. s. 1. [dostęp 2012-06-19]. (pol.).