Władysław Rostocki

Władysław Rostocki (ur. 12 marca 1912 w Żytomierzu, zm. 21 maja 2004 w Warszawie) – polski historyk prawa, profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, archiwista, żołnierz Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego.

Życiorys

Od 1936 studiował na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, ale naukę przerwał wybuch II wojny światowej.

Wstąpił do konspiracyjnego Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej. Podczas powstania warszawskiego walczył w pułku Baszta na Mokotowie. Po upadku powstania dostał się do niewoli i przebywał w Stalagu X B w Sandbostel.

Po zakończeniu wojny powrócił do Warszawy i kontynuował studia, uzyskując w 1947 dyplom magistra prawa. W 1951 obronił pracę doktorską, po 12 latach habilitował się w Instytucie Historii PAN. Do 1953 był kustoszem Archiwum Głównego Akt Dawnych, równocześnie od 1949 pracował w Katedrze Historii Państwa i Prawa Polskiego na Uniwersytecie Warszawskim.

Po rezygnacji z pracy kustosza w Archiwum rozpoczął pracę Instytucie Historii PAN w działach archiwoznawstwa i struktur społecznych. W 1966 zakończył pracę na Uniwersytecie Warszawskim, a rok później w PAN.

Grób profesora Władysława Rostockiego na Cmentarzu Bródnowskim.

Od roku akademickiego 1966/1967 do przejścia na emeryturę w 1990 był pracownikiem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Od początku pracy naukowej na KUL kierował pracami Drugiej Katedry Historii Nowożytnej. W 1975 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. Od 1978 do jego obowiązków dołączyło kierowanie Katedrą Ustroju i Administracji Polski. W 1982 został profesorem zwyczajnym KUL. Gdy w 1983 na KUL wznowiono Sekcję Prawną, powierzono mu kierowanie Katedrą Historii Państwa i Prawa na Wydziale Prawa Kanonicznego i Nauk Prawnych. Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 39C-3-14).

Bibliografia

• Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Władysław Rostocki – sylwetka i publikacje