Władysław Sabowski

Władysław Sabowski

Data i miejsce urodzenia	29 marca 1837 Warszawa
Data i miejsce śmierci	19 marca 1888 Warszawa
Zawód, zajęcie	poeta, pisarz, dziennikarz i tłumacz

Władysław Sabowski ps. Kwiryn Anastazy^[1], Wołody Skiba, Bolesław Bolesny, Omikron (ur. 29 marca 1837 w Warszawie, zm. 19 marca 1888 tamże) – polski poeta, pisarz, dramatopisarz, dziennikarz i tłumacz.

Urodził się w rodzinie urzędników. Absolwent budownictwa Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. Współpracował z konspiracyjnymi pismami powstańczymi, był publicystą „Strażnicy” i redaktorem „Prawdy”. Referent prasowy Rządu Narodowego. Pod koniec powstania styczniowego wyemigrował. Redaktor „Ojczyzny”, w Brukseli od października roku 1864 wydawał pismo „Wytrwałość”. Mieszkał także we Francji. W 1869 powrócił do Polski i osiadł w Krakowie. Od roku 1873 pracował w redakcji „Kraju”. Założył dziennik „Kurier Krakowski” i dalej współpracował z wieloma pismami. W 1883 zamieszkał z powrotem w Warszawie. W latach 1884–1887 redaktor naczelny „Kuriera Warszawskiego”, następnie „Kuriera Codziennego”. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 19-6-1)^[2].

Twórczość

• 1859 – Wieczorek u kasjerowej
• 1860 – Ziarna i plewy
• 1867 – Samobójca
• 1867 – Igła i pióro
• 1868 – Na gorącym uczynku
• 1871 – Kręte drogi
• 1871 – Józef Hauke-Bosak (biografia)^[3]
• 1873 – Niepodobni^[4] (drugie wydanie w 1886 nosiło tytuł Na paryskim bruku)^[5]
• 1874 – Córka gajowego
• 1884 – Siedmioletnie wojny
• 1884 – Grześ.Historya małżeńska (pierwsze wydanie Warszawa 1910)^[6][7]
• 1888 – Nad poziomy

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Dzieła Władysława Sabowskiego w bibliotece Polona