Władysław Sarna

Władysław Sarna
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 kwietnia 1858
Strzyżów

Data i miejsce śmierci

9 stycznia 1929
Przemyśl

Miejsce pochówku

Cmentarz komunalny Główny↗

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

22 lipca 1883

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Władysław Józef Sarna (ur. 25 kwietnia 1858 w Strzyżowie, zm. 9 stycznia 1929 w Przemyślu) – polski ksiądz rzymskokatolicki, prałat papieski i infułat dziekan Kapituły katedralnej w Przemyślu, społecznik, historyk i etnograf[1].

Życiorys

Urodził się 25 kwietnia lub 25 czerwca 1858 w Strzyżowie[2]. Był synem Józefa[2]. 2 lipca 1879 zdał egzamin dojrzałości w C. K. I Gimnazjum w Rzeszowie[2]. Po studiach teologicznych, w seminarium przemyskim z rąk rektora ks. Marcina Skwierczyńskiego, otrzymał święcenia kapłańskie dnia 22 lipca 1883. Przez cztery lata był wikarym w Krośnie. W latach 1887-1890 był wikarym w Katedrze Przemyskiej. Przez 18 lat pełnił posługę kapłańską w Szebniach, a następnie przez osiem miesięcy był proboszczem Parafii Przemienienia Pańskiego w Sanoku na przełomie 1908/1909[3][4][5][6]. Jednocześnie w październiku 1908 ze stanowiska poddziekana jasielskiego został mianowany na urząd poddziekana (prodziekana) sanockiego (zastępując Józefa Datę, który został dziekanem)[7][8]. W 1908 jako duchowny obrządku łacińskiego został wybrany na członka C. K. Rady Szkolnej Okręgowej w Sanoku[9]. W 1909 został infułatem, 15 maja 1909 kanonikiem katedralnym przemyskim[10]. W 1909 został instytuowany na kanonię katedralną w Przemyślu[11]. W tym samym roku objął obowiązki proboszcza kościoła katedralnego i parafii w Przemyślu oraz dziekana dekanatu miejskiego przemyskiego[12][13]. W 1914 otrzymał tytuł prałata domowego Ojca Świętego[14]. Pod koniec 1926 jako scholastyk kapituły katedralnej został dziekanem infułatem tejże kapituły[15].

Obok pracy duszpasterskiej zakładał Kółka rolnicze, Kasy Stefczyka, był przewodniczącym powiatowego Zarządu przemyskiego Towarzystwa Kółek rolniczych, członkiem wydziału koła Towarzystwa Szkoły Ludowej im. H. Sienkiewicza w Przemyślu[16]. 30 września 1908 został wybrany członkiem wydziału Kasy Oszczędności Miasta Sanoka[17]. Około 1908 był prezesem zarządu powiatowego w Sanoku Towarzystwa „Kółek Rolniczych” z siedzibą we Lwowie[18], później był II wiceprezesem zarządu powiatowego w Przemyślu[19].

Pozostawił po sobie dość pokaźną spuściznę literacką, m.in. poświęconą ks. Feliksowi Dymnickiemu, katechecie rzeszowskiego gimnazjum. Pisze "Przygotowanie do I. spowiedzi i Komunii św.", podejmuje się prac historycznych: Opis powiatów krośnieńskiego i jasielskiego, dzieła cenione przez fachową krytykę. Ostatnim największym dziełem było: "Biskupi przemyscy", doprowadzone do śmierci biskupa Soleckiego.

Zmarł na atak serca 9 stycznia 1929 w Przemyślu. Został pochowany w grobowcu kapituły przemyskiej na Cmentarzu Głównym w Przemyślu 12 stycznia 1929.

27 listopada 1929 pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski „za humanitarną pracę na polu opieki nad sierotami wojennymi”[20].

Publikacje

Przypisy

  1. ↑ Zdzisław Świstak, Słownik bibliograficzny znanych postaci Jasła i regionu, w: portal http://www.jaslanie.gal.pl, biografie na "S"
  2. ↑ a b c Spis maturzystów w latach 1860–1938. W: Sprawozdanie Dyrekcji I Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1937/38. Rzeszów: 1938, s. LII.
  3. ↑ Kronika. Wiadomości dycezjalne. „Echo Przemyskie”, s. 2, Nr 68 z 23 sierpnia 1908. 
  4. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1909. Przemyśl: 1908, s. 244.
  5. ↑ Edward Zając: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. W stulecie konsekracji 1897-1997. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1997, s. 37-38, 55. ISBN 83-905046-4-2.
  6. ↑ Zarys historyczny parafii. fara.sanok.pl. [dostęp 2016-05-25].
  7. ↑ Kronika. Wiadomości dycezjalne. „Echo Przemyskie”. Nr 83, s. 3, 25 października 1908. 
  8. ↑ Schematismus universi venerabilis cleri Saecularis et Regularis Dioeceseos Ritus Latini Premisliensis pro Anno Domini 1909. Przemyśl: 1908, s. 236.
  9. ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy C. K. Rady Szkolnej Krajowej w Galicyi”, s. 458, Nr 29 z 16 listopada 1908. 
  10. ↑ Kronika. Wiadomości dycezjalne. „Echo Przemyskie”, s. 2, Nr 39 z 16 maja 1909. 
  11. ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 5, s. 284, maj 1909. 
  12. ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 7–8, s. 409, lipiec–sierpień 1909. 
  13. ↑ Kronika. Wiadomości dycezjalne. „Echo Przemyskie”, s. 2, Nr 31 z 18 kwietnia 1909. 
  14. ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 7-8, s. 426, lipiec-sierpień 1914. 
  15. ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 11-12, s. 246, 1926. 
  16. ↑ Koło T. S. L. im. H. Sienkiewicza. „Echo Przemyskie”. 18, s. 1, 2 marca 1911. 
  17. ↑ Księga uchwał Rady miejskiej w Sanoku od 18 kwietnia 1907-1914. T. XIII. sanockabibliotekacyfrowa.pl. s. 77. [dostęp 2021-12-13].
  18. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 937.
  19. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 1025.
  20. ↑ M.P. z 1929 r. nr 278, poz. 644.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Władysław Sarna.jpg
ks. Władysław Sarna