Władysław Stesłowicz
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 9 czerwca 1867 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1940 |
| Minister poczt i telegrafów | |
| Okres | od 24 lipca 1920 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
   | |
Władysław Stesłowicz (ur. 9 czerwca 1867 w Sidorowie, zm. 1940 w więzieniu w ZSRR) – polski prawnik, polityk, minister poczt i telegrafów, poseł na Sejm Ustawodawczy II Rzeczypospolitej, wolnomularz we Lwowie w okresie zaborów[1], członek Rady Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów w 1920 roku[2], założyciel Unii Narodowo-Państwowej w 1922 roku[3], prezes Zjednoczenia Stanu Średniego w 1928 roku[4].
Życiorys
Urodził się w 9 czerwca 1867 w Sidorowie, pow. Kopyczyńce, w rodzinie Wojciecha i Albiny Stesłowiczów[5]. Ukończył C. K. I Gimnazjum w Tarnopolu i Wydział Prawa na Uniwersytecie Lwowskim, a w 1889 obronił doktorat z prawa. Studia uzupełniające prawno-ekonomiczne odbył w Berlinie i Wiedniu[5].
Po ukończeniu studiów pracował w Namiestnictwie Galicji. W 1897 został dyrektorem Izby Przemysłowo-Handlowej we Lwowie[5]. Od 1911 był posłem do Reichsratu Przedlitawii, parlamentu austriackiego (okręg wyborczy 26 Sambor – Gródek Jagielloński[6]). W 1914 roku jako przedstawiciel demokratów był członkiem sekcji wschodniej Naczelnego Komitetu Narodowego[7]. Podczas I wojny światowej w lutym 1918 został jednym ze stu członków Tymczasowej Rady Miejskiej we Lwowie[8]. Członek Komitetu Obywatelskiego, członek Polskiego Komitetu Narodowego we Lwowie w listopadzie 1918 roku[9] i powołanego 23 listopada 1918 Tymczasowego Komitetu Rządzącego we Lwowie[10] w czasie bitwy o Lwów. Od 1919 do 1922 był posłem na Sejm Ustawodawczy, członek Klubu Pracy Konstytucyjnej[11].
Został prezesem rady Banku Kupiectwa Polskiego, zatwierdzonego w 1919[12][13][14]. Od 24 lipca 1920 do 6 czerwca 1922 był ministrem poczt i telegrafów w rządach: Wincentego Witosa i Antoniego Ponikowskiego. Należał do Stronnictwa Prawicy Narodowej.
Później zajął się działalnością gospodarczą we Lwowie, m.in. był prezesem Towarzystwa Kredytowego Miejskiego we Lwowie i radcą Izby Przemysłowo-Handlowej w tym mieście.
Po agresji ZSRR na Polskę aresztowany przez NKWD we Lwowie zmarł w nieznanych okolicznościach na terenie ZSRR w 1940.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[15]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1937)[16][17]
- Krzyż Kawalerski Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry, 1906)[18]
Przypisy
- ↑ Leon Chajn, Polskie Wolnomularstwo 1920–1938, Warszawa 1984, s. 101.
- ↑ Przegląd Gospodarczy : organ Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów. 1920, z. 1, s. 20.
- ↑ Deklaracja programowa. [Inc.:] Polska jako naród ani na chwilę nie przestawała istnieć [...] : 28 czerwca 1922 r. / [Unia Narodowo-Państwowa]
- ↑ Obrady Zgromadzenia Obywatelskiego odbytego w dniu 30 grudnia 1928 staraniem Zjednoczenia Stanu Średniego oraz Mieszczańskiego Towarzystwa Strzeleckiego w sali tegoż Tow. we Lwowie, Lwów 1929 s. 2.
- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 292. [dostęp 2021-10-21].
- ↑ Rzepecki, s. 219
- ↑ Konstanty Srokowski, N.K.N. Zarys historii Naczelnego Komitetu Narodowego, Kraków 1923, s. 146.
- ↑ Tymczasowa Rada Miejska we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 31 z 7 lutego 1918.
- ↑ Eugeniusz Romer, Pamiętnik Paryski 1918–1919, t. I, Warszawa 2010, s. 34.
- ↑ Agnieszka Biedrzycka: Kalendarium Lwowa 1918–1939. Kraków: 2012, s. 1-2. ISBN 97883-242-1542-3.
- ↑ Tadeusz Rzepecki, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej 1919 roku, Poznań 1920, s. 288.
- ↑ Bank Kupiectwa Polskiego Warszawa. „Tygodnik Handlowy”, s. 1, Nr 10 (16) z 6 marca 1920.
- ↑ Bank Kupiectwa Polskiego Warszawa. „Kurjer Warszawski”, s. 1, Nr 69 z 9 marca 1920.
- ↑ Bank Kupiectwa Polskiego Warszawa. „Przegląd Gospodarczy”, s. 32, Nr 1 z 1 kwietnia 1920.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 16.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ Wiadomości bieżące. Odznaczenia w dniu Święta Niepodległości. „Nafta”. Nr 11, s. 301, 1937.
- ↑ Zasłużyli się krajowi. „Nowości Illustrowane”. Nr 35, s. 2, 1 września 1906.
Bibliografia
- „Kto był kim w II Rzeczypospolitej”, pod red. prof. Jacka. M. Majchrowskiego, Warszawa 1994, wyd. I.
- Tadeusz Rzepecki: Sejm Rzeczypospolitej Polskiej 1919 roku. Poznań, 1920, s. 219–220.
- Rząd Obrony Narodowej
| W dniu zaprzysiężenia | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
Media użyte na tej stronie
Autor: LuigiXIV, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nastrino da Cavaliere dell'Ordine Imperiale di Francesco Giuseppe (Austria)
Godło Rzeczypospolitej Polskiej ustalone Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach (Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980)
Władysław Stesłowicz Polish politician of Second Polish Republic, Minister of Polish Government, died in Soviet prison 1940
Współczesny herb wielki Lwowa
Herb Lwowa używany pod zaborem Austriackim — zatwierdzony przez cesarza Józefa II Habsburga 6 listopada 1789
Wincenty Witos, Polish Prime Minister 1920, 1923,1926, Polish politician of Stronnictwo Ludowe ( Polish Peasant Party)