Władysław Szaynok

Władysław Szaynok
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1876
Rzeszów

Data i miejsce śmierci

20 stycznia 1928
Lwów

Miejsce spoczynku

Cmentarz Łyczakowski

Zawód, zajęcie

inżynier

Małżeństwo

Jadwiga d'Abancourt

Dzieci

Anna Szaynok

Władysław Szaynok (ur. 28 listopada 1876 w Rzeszowie, zm. 20 stycznia 1928 we Lwowie) – polski inżynier, działacz gospodarczy, przedsiębiorca przemysłu naftowego.

Życiorys

Urodził się 28 listopada 1876 w Rzeszowie[1][2]. Pochodził z rodziny o węgierskich korzeniach i emigrantów z 1831 roku[1].

Ukończył studia na Szkole Politechnicznej we Lwowie w 1898 z tytułem inżyniera budowy maszyn[1]. Praktykę odbył w kopalni w Borysławiu[1]. Następnie został inżynierem inspekcyjnym w Stowarzyszeniu Dozoru Kotłów[1]. Potem przeniesiony do czeskiego Brna[1]. Po kilku latach spędzonych tam osiadł w Rzeszowie, gdzie wraz z bratem założył fabrykę maszyn[1].

Swoje zainteresowanie skierował na przemysł wydobywczy, ok. 1910 poznał Mariana Wieleżyńskiego, który w tym czasie prowadził prace badawcze nad skraplaniem i transportem gazoliny. W 1911 został wspólnikiem w spółce Zakład Gazu Ziemnego. Inż. Marian Wieleżyński Sp. z o.o.. Po oddaniu do użytku gazociągu z Tustanowic do rafinerii w Drohobyczu odbył ze wspólnikiem podróż do Stanów Zjednoczonych, gdzie zapoznał się z tamtejszym przemysłem naftowym. Po powrocie pracował w biurze technicznym w spółce "Gaz Ziemny” Sp. z o.o. we Lwowie oraz współpracował z Ignacym Mościckim w naukowo-badawczej spółce "Metan". W 1920 wszedł w skład Komitetu Wykonawczego nowo powstałej spółki Gazolina Spółka Akcyjna, w 1921 był założycielem państwowo-prywatnej spółki akcyjnej "Międzymiastowe Gazociągi", która budowała sieci przesyłowe. Powstały wówczas rurociągi z Daszawy do Stryja (1921, 14,4 km), Stryj-Drohobycz (1924), Daszawa-Stebnik (1925). W 1926 został dyrektorem Banku Naftowego z siedzibą we Lwowie. Zaprojektował pierwszą w Polsce stację benzynową, która działała w oparciu o pompę "Rapidaytor". Należał do współzałożycieli miesięcznika „Gaz Ziemny”, był również redaktorem czasopism „Nafta” i „Metan”.

Zmarł po długiej chorobie 20 stycznia 1928[1]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. Był żonaty z pianistką, Jadwigą z domu d'Abancourt (1889-1945)[3]. Mieli dwoje dzieci.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h Ś.p. inż. Władysław Szaynok. „Nafta”. Nr 1, s. 2, 1929. 
  2. ↑ Władysław Szaynok. sejm-wielki.pl. [dostęp 2021-06-10].
  3. ↑ Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 210. ISBN 83-04-02817-4.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Władysław Szaynok.jpg
Władysław Szaynok