Władysław Szczekowski

Władysław Szczekowski

Sztark

podpułkownik dyplomowany artylerii
Data i miejsce urodzenia	14 lutego 1898 Chełm
Data śmierci	sierpień 1944, zamordowany
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Armia Krajowa
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa • kampania wrześniowa
Odznaczenia

Władysław Szczekowski ps. „Sztark” (ur. 14 lutego 1898, zm. w sierpniu 1944) – podpułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

7 stycznia 1920 został wysłany do batalionu zapasowego 1 pułku artylerii polowej^[1]. Po zakończeniu wojny z bolszewikami pełnił służbę w 7 pułku artylerii ciężkiej w Poznaniu. Z dniem 1 listopada 1924 r. rozpoczął naukę na Kursie Normalnym Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu studiów i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego przydzielony został z dniem 11 października 1926 r. do dowództwa 27 Dywizji Piechoty w Kowlu. Następnie służył w Sztabie Głównym Wojska Polskiego w Warszawie oraz 19 pułku artylerii polowej i od 1935 w 27 pułku artylerii lekkiej^[2]. W 1936 roku otrzymał awans na stopień wojskowy majora. 20 czerwca tego roku objął stanowisko szefa sztabu Flotylli Rzecznej Marynarki Wojennej w Pińsku.

Podczas kampanii wrześniowej opracowywał plany działań przy dowódcy Flotylli Rzecznej kmdr. Witoldzie Zajączkowskim. W związku z rozwiązaniem jednostki, na skutek wyczerpania możliwości operacyjnych, od 29 września 1939 roku przebywał w sztabie Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” pełniąc funkcję szefa Oddziału I. Po otrzymaniu od gen. Kleeberga zezwolenia przedostał się wraz z kmdr. Zajączkowskim za linie Wehrmachtu do Warszawy.

Pozostał na terenie Generalnego Gubernatorstwa. Wstąpił do Związku Walki Zbrojnej, a następnie Armii Krajowej. W okresie od czerwca 1940 roku do kwietnia 1942 roku był szefem Sztabu Okręgu Kielce-Radom Armii Krajowej. W późniejszym czasie znajdował się w sztabie gen. bryg. Stefana Roweckiego „Grota”. 9 października 1943 roku został aresztowany przez Gestapo i zamordowany w sierpniu 1944 roku w nieznanych okolicznościach.

Awanse

• porucznik – zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 r. (w 1924 r. zajmował 307. lokatę w korpusie oficerów zawodowych artylerii)
• kapitan – 19 marca 1928 r. ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 r. i 43. lokatą w korpusie oficerów zawodowych artylerii
• major – 19 marca 1936 r.
• podpułkownik – ?

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari nr 174^[3]
• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 3697
• Krzyż Niepodległości (7 lipca 1931)^[4]
• Krzyż Walecznych (trzykrotnie: po raz 2 i 3 w 1921)^[5]
• Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1938)
• Srebrny Krzyż Zasługi (25 maja 1929)^[6]

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 710, 751, 1365.
• Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 438, 471.
• Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 193, 422.
• Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 r.), Sztab Główny WP, Warszawa 1931, s. 26.
• Jan Wróblewski, Samodzielna Grupa Operacyjna „Polesie” 1939, Wydawnictwo MON, Warszawa 1989, ISBN 83-11-07659-6, s. 27, 190, 209.
• Józef WiesławJ.W. Dyskant Józef WiesławJ.W., Flotylla Rzeczna Marynarki Wojennej 1919–1939, Warszawa: Bellona, 1994, s. 205, 215, 308, 335, 339, 355–356, ISBN 83-11-08251-0, OCLC 69454589 .
• Praca zbiorowa pod redakcją dr. Jana Sawickiego, Kadry Morskie Rzeczypospolitej. Tom II. Polska Marynarka Wojenna. Część I. Korpus oficerów 1918–1947. Zespół autorski: st. kust. dypl. dr Maria Babnis, kmdr Julian Czerwiński, Małgorzata Czerwińska, inż. Alfons Jankowski, dr Jan Sawicki. Wyższa Szkoła Morska. Gdynia 1996. ISBN 83-86703-50-4.