Władysław Takliński
| ||
| Państwo działania |  Polska | |
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 17 grudnia 1875 Warszawa | |
| Data i miejsce śmierci | 24 stycznia 1940 Sachsenhausen | |
| Profesor | ||
| Specjalność: mechanika teoretyczna | ||
| Profesura | 1923 | |
| Uczelnia | Akademia Górniczo-Hutnicza | |
| Okres zatrudn. | 1923 - 1940 | |
| Odznaczenia | ||
  | ||
Władysław Takliński, (ur. 17 grudnia 1875 w Warszawie, zm. 24 stycznia 1940 w Sachsenhausen) – polski naukowiec, profesor zwyczajny inżynier specjalność mechanika teoretyczna, wytrzymałość materiałów.
Życiorys
Studiował na Uniwersytecie oraz w Instytucie Technologicznym[1] w Petersburgu. Od września 1903 roku wykładał w Morskiej Szkole Wojennej. W 1915 nominowany na pułkownika korpusu inżynierów okrętowych Rosji. W 1922 roku pełnił funkcję wykładowcy w Morskiej Szkole Oficerskiej w Toruniu. Od 1923 roku profesor zwyczajny mechaniki teoretycznej i wytrzymałości materiałów AGH. W latach 1931–1933 był prorektorem a następnie do 1939 rektorem Akademii Górniczej, Za jego kadencji dokończono wieloletnią budowę gmachu głównego uczelni.
Został aresztowany przez Niemców 6 listopada 1939 podczas Sonderaktion Krakau, następnie wywieziony do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen, gdzie zmarł na skutek braku leczenia[2]. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę.
Przypisy
- ↑ Księga pamiątkowa inżynierów technologów Polaków wychowańców Instytutu Technologicznego w Petersburgu, Warszawa , 1933, s. 98.
- ↑ Jan Gwiazdomorski: Wspomnienia z Sachsenhausen. Dzieje uwięzienia profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego, 6 XI 1939 – 9 II 1940. Kraków: Wyd. Literackie, 1975, s.225, 233
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
Baretka: Brązowy Medal za Długoletnią Służbę