Władysław Teofil Bartoszewski

Władysław Teofil Bartoszewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 października 1955
Warszawa

Zawód, zajęcie

menedżer, nauczyciel akademicki, historyk, polityk

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Uczelnia

Collegium Civitas

Stanowisko

poseł na Sejm IX kadencji (od 2019)

Pracodawca

JP Morgan, Credit Suisse, PGE, ING, MSZ

Partia

Polskie Stronnictwo Ludowe

Rodzice

Antonina Mijal,
Władysław Bartoszewski

Władysław Teofil Bartoszewski (ur. 22 października 1955[1] w Warszawie[2]) – polski menedżer, nauczyciel akademicki, historyk i polityk, posiadający również obywatelstwo brytyjskie, doktor (PhD) w dziedzinie antropologii kulturowej, poseł na Sejm IX kadencji. Syn Władysława Bartoszewskiego.

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Urodził się w Warszawie, gdzie ukończył szkołę średnią[2]. Od 1976 zaangażowany w działalność opozycyjną. Współpracował z Komitetem Obrony Robotników, zaczynając od pomocy przy tworzeniu „Biuletynu KOR”. Od 1977 współpracownik Mirosława Chojeckiego w Niezależnej Oficynie Wydawniczej NOWA, gdzie zajmował się m.in. składaniem wydawnictw niezależnych i ich kolportażem. W ramach represji poddawany przesłuchaniom przez funkcjonariuszy SB i do 1980 objęty zakazem wydania paszportu[3].

W 1980 uzyskał tytuł zawodowy magistra z zakresu antropologii i historii na Uniwersytecie Warszawskim[4]. W czerwcu tegoż roku wyjechał do Anglii[3]. W 1984 uzyskał stopień naukowy doktora (ang. doctor of philosophy) w dziedzinie antropologii kulturowej na Uniwersytecie Cambridge[4].

Działalność naukowa

W 1985 wykładał semiotykę na Uniwersytecie Cambridge. W latach 1985–1989 był samodzielnym pracownikiem naukowym na Uniwersytecie Oksfordzkim w St Antony’s College. W latach 1986–2000 prowadził zajęcia z historii nowożytnej i polityki w Wadham College w Oksfordzie, od 1988 również w Lady Margaret Hall w Oksfordzie. W latach 1989–2000 był nauczycielem historii Żydów dla studentów zewnętrznych na Uniwersytecie Londyńskim. W latach 1985–1990 był związany jako senior associate z Institute of Russian, Soviet and East European Studies na Uniwersytecie Oksfordzkim. Od września 1990 do września 1991 był wykładowcą historii na University of Warwick[4].

W 1985 był współzałożycielem Instytutu Studiów Polsko-Żydowskich w Oksfordzie, pełnił funkcję jego dyrektora, pozostał w zarządzie tej jednostki[4].

W 2015 został kierownikiem Katedry Władysława Bartoszewskiego w Collegium Civitas w Warszawie[5].

Autor, współautor i redaktor licznych książek i kilkudziesięciu artykułów naukowych.

Działalność zawodowa

W latach 1990–1991 był konsultantem w przedsiębiorstwie COBA M.I.D., a w latach 1991–1997 oraz 2004–2006 konsultantem do spraw strategii dla dużych międzynarodowych spółek giełdowych w brytyjskiej firmie Central Europe Trust, gdzie doszedł do stanowiska starszego partnera i członka zarządu[4]. W latach 1997–2000 pracował w amerykańskim banku inwestycyjnym JP Morgan w Londynie i Warszawie (jako dyrektor banku na Polskę), gdzie nadzorował m.in. projekty w sektorze telekomunikacyjnym i energetycznym[4]. Następnie do 2003 był dyrektorem zarządzającym w ING Barings[4].

W 2006 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych jako doradca ministra. W latach 2007–2012 zatrudniony w szwajcarskim banku Credit Suisse, w tym jako dyrektor generalny banku w Polsce[4].

W latach 2012–2016 był zatrudniony w Grupie Kapitałowej PGE jako prezes zarządu Domu Maklerskiego PGE oraz wiceprezes zarządu spółki akcyjnej Exatel[4][5].

Działalność polityczna

W 2018 podjął współpracę z Polskim Stronnictwem Ludowym. Poparł kandydatów tej partii w wyborach samorządowych w Warszawie[6]. W 2019 jako przedstawiciel PSL bezskutecznie kandydował do Parlamentu Europejskiego z listy Koalicji Europejskiej. Zdobył wówczas 35 075 głosów w okręgu wyborczym nr 4[7].

W tym samym roku wystartował z ramienia PSL w wyborach parlamentarnych jako lider listy tego ugrupowania w okręgu warszawskim. Uzyskał mandat posła IX kadencji, otrzymując 30 405 głosów[8]. Po wyborach przystąpił do PSL (na posiedzeniu rady naczelnej partii 3 listopada wręczono mu legitymację członkowską)[9]. W Sejmie wszedł w skład Komisji Spraw Zagranicznych (w 2022 został jej wiceprzewodniczącym[10]) oraz Komisji do Spraw Energii, Klimatu i Aktywów Państwowych, a także m.in. Parlamentarnego Zespołu ds. m.st. Warszawy oraz Parlamentarnego Zespołu Przyjaciół Zwierząt[11].

Życie prywatne

Syn Antoniny Mijal i Władysława Bartoszewskiego. Jego żoną jest Alexandra Richie. Ma dwie córki. Posiada obywatelstwo polskie oraz brytyjskie[12].

Przypisy

  1. Władysław Bartoszewski, mamprawowiedziec.pl [dostęp 2019-08-09].
  2. a b Władysław Teofil Bartoszewski, koalicjaeuropejska.pl [zarchiwizowane 2019-10-15].
  3. a b Ludzie NOWEJ 1977–2007, Warszawa: Niezależna Oficyna Wydawnicza Nowa, 2007, s. 40–41.
  4. a b c d e f g h i Wladyslaw T. Bartoszewski, linkedin.com [dostęp 2019-11-01] (ang.).
  5. a b Kierownicy, Collegium Civitas [zarchiwizowane 2019-04-01].
  6. Mikołaj Pietraszewski, Jakub Stefaniak przedstawił startujących do rady Warszawy i sejmiku. Wśród nich matka Gołoty, popiera ich syn Bartoszewskiego, radiozet.pl, 14 września 2018 [dostęp 2019-06-08].
  7. Wybory do Parlamentu Europejskiego 2019, pkw.gov.pl [dostęp 2019-08-09].
  8. Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2019, wybory.gov.pl [dostęp 2019-11-01].
  9. Władysław Teofil Bartoszewski oficjalnie przystąpił do PSL, radioszczecin.pl, 3 listopada 2019 [dostęp 2019-11-03].
  10. Prof. Władysław Teofil Bartoszewski nowym wiceprzewodniczącym Komisji Spraw Zagranicznych. PO ma pretensje do PSL, i.pl, 1 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-02].
  11. Władysław Teofil Bartoszewski, sejm.gov.pl [dostęp 2020-08-04].
  12. Magdalena Rigamonti, Władysław Teofil Bartoszewski: Nie małpuję ojca świadomie, gazetaprawna.pl, 30 kwietnia 2019 [dostęp 2019-05-07].

Media użyte na tej stronie

Władysław Teofil Bartoszewski.jpg
Autor: Kinga3342, Licencja: CC BY-SA 4.0
Władysław Teofil Bartoszewski