Władysław Witold Spychalski
Data i miejsce urodzenia | 14 lipca 1910 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 11 października 1980 |
Poseł II kadencji Sejmu PRL | |
Okres | od 20 lutego 1957 |
Przynależność polityczna | |
Odznaczenia | |
Władysław Witold Spychalski (ur. 14 lipca 1910 w Bałtowie, zm. 11 października 1980 w Warszawie) – polski działacz społeczny i polityk, wiceprezydent Szczecina (1949–1950), poseł na Sejm PRL I i II kadencji (1952–1961).
Życiorys
Urodził się w rodzinie nadleśniczego w guberni kieleckiej. Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego i tamtejszej Akademii Handlowej, po czym pracował w sektorze bankowym. W czasie II wojny światowej zatrudniony jako robotnik, m.in. w fabryce maszyn rolniczych "Unia" w Grudziądzu. Po wyzwoleniu został naczelnikiem Wydziału Przemysłu w mieście. Organizował Stronnictwo Pracy na terenie ziemi chełmińskiej, był jego powiatowym prezesem. W 1947 został mianowany wicestarostą chełmińskim z rekomendacji SP. Od 1949 pełnił obowiązki wiceprezydenta Szczecina jako następca Józefa Maciejewskiego. W tym czasie sprawował też funkcję wiceprzewodniczącego Zarządu Wojewódzkiego SP. Później przez dwie kadencje był wiceprzewodniczącym Miejskiej Rady Narodowej w Szczecinie. W 1950 wraz z większą częścią działaczy przeszedł do Stronnictwa Demokratycznego, gdzie zasiadł w jego CK jako wiceprzewodniczący. Przez pewien okres był również przewodniczącym WK SD w Szczecinie.
W 1952 uzyskał mandat poselski z okręgu Szczecin. Pięć lat później ponownie wybrany do Sejmu, w którym zasiadał do 1961. W I kadencji był członkiem Komisji Spraw Ustawodawczych, w II Komisji Spraw Wewnętrznych. Po odejściu z Sejmu pełnił m.in. obowiązki przewodniczącego Stołecznego Komitetu SD i wiceprzewodniczącego Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy (1958–1972). Działał społecznie w Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Finlandzkiej (jako wiceprzewodniczący), a także w Polskim Czerwonym Krzyżu (jako wiceprezes oddziału stołecznego[1]).
Został odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Kawalerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, a także Złotym Krzyżem Zasługi (1955)[2] i Odznaką Honorową PCK I stopnia. Za działalność na rzecz przyjaźni polsko–fińskiej uhonorowany Krzyżem Komandorskim Orderu Lwa Finlandii[3].
Zmarł w Warszawie w 1980. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach (kwatera A15-5-28)[4].
Był żonaty z Łucją Spychalską[5].
Przypisy
- ↑ "Życie Warszawy", nr 250 z 24 października 1980, s. 12 (nekrolog)
- ↑ M.P. z 1956 r. nr 23, poz. 333
- ↑ "Życie Warszawy", nr 243 z 16 października 1980, s. 11 (nekrolog)
- ↑ Spis pochowanych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach
- ↑ "Kurier Polski", nr 223 z 20 października 1980, s. 2; "Kurier Polski", nr 191 z 2 października 1986, s. 6 (nekrolog Łucji Spychalskiej)
Bibliografia
- Kandydaci na posłów, "Ilustrowany Kurier Polski", nr 6 (3746) z 8 stycznia 1957, s. 1
- Nekrolog i wspomnienie, "Biuletyn Stronnictwa Demokratycznego", nr 11 (159), październik 1980, s. 50–51
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób na cmentarzu wojskowym na Powązkach
Baretka Honorowej Odznaki PCK I klasy
Baretka Orderu Lwa Finlandii III klasy