Władysław Zachorowski

Władysław Zachorowski
Ilustracja
płk Władysław Zachorowski (przed 1932)
pułkownik dyplomowany saperów pułkownik dyplomowany saperów
Data i miejsce urodzenia

20 lipca 1890
Rzeszów

Data śmierci

1943

Przebieg służby
Lata służby

1914–1934

Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Formacja

Polski Korpus Posiłkowy
Orzełek legionowy.svg Legiony Polskie

Jednostki

4 Armia
3 Pułk Saperów
9 Pułk Saperów
3 Brygada Saperów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Brązowy za Długoletnią Służbę
Grób Władysława Zachorowskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Władysław Ludwik Zachorowski (ur. 20 lipca 1890 w Rzeszowie, zm. 1943) – pułkownik dyplomowany saperów inżynier Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 20 lipca 1890 roku w Rzeszowie, w rodzinie Jana i Marii z Kasparów. W 1909 roku ukończył I Wyższą Szkołę Realną w Krakowie, a następnie Wydział Budowy Dróg i Mostów Politechniki Lwowskiej uzyskując tytuł inżyniera. Od 1913 działał w Polskich Drużynach Strzeleckich.

Po wybuchu I wojny światowej w sierpniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Służył w Komendzie Legionów w dziale taborów. Został mianowany chorążym taborów od 18 stycznia 1915, później do stopni podporucznika taborów od 17 września 1915 i porucznika taborów od 1 listopada 1916. 22 lipca 1916 roku został uznany za niezdolnego do służby frontowej i przydzielony do piekarni polowej Legionów Polskich na stanowisko komendanta trenu, jak ówcześnie nazywano tabory[1]. Po kryzysie przysięgowym służył w Polskim Korpusie Posiłkowym. Przy usiłowaniu przekroczenia frontu pod Rarańczą w połowie lutego 1918, został aresztowany przez Austriaków i następnie był sądzony w procesie oskarżonych legionistów w Marmarosz-Sziget od czerwca[2] do września 1918. W wyniku abolicji cesarskiej odzyskał wolność 2 października 1918. Jako oficer byłego Polskiego Korpusu Posiłkowego reskryptem Rady Regencyjnej z 25 października 1918 roku został przydzielony do podległego jej Wojska Polskiego w randze porucznika[3], został mianowany do stopnia kapitana taborów ze starszeństwem z dniem 12 października 1918.

Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Objął stanowisko szefa sekcji taborów i administracji ogólnej w Okręgu IV SG. Następnie pełnił funkcję kwatermistrzem 4 Armii. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany do stopnia podpułkownika saperów ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. Odbył II Kurs Doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej od 3 października 1922 15 października 1922 i uzyskał tytuł oficera dyplomowanego. W 1923 służył w 3 pułku saperów (garnizon Wilno), do 10 kwietnia 1925 pełnił funkcję p.o. dowódcy 9 pułku saperów. Następnie objął stanowisko szefa Wydziału I Organizacyjnego Departamentu V Inżynierii w Ministerstwie Spraw Wojskowych i szefa 10 Okręgowego Szefostwa Saperów w Przemyślu w 1928. W tym samym roku był nadal przydzielony do 9 pułku saperów i do kadry oficerów saperów oraz był zweryfikowany w Korpusie Oficerów Inżynierii i Saperów z lokatą 10. W 1929 został wyznaczony na pierwszego dowódcę sformowanej w tym roku 3 Brygada Saperów[4]. Został mianowany pułkownikiem dyplomowanym saperów od 1 stycznia 1930. Pełniąc funkcję dowódcy brygady ukończył VII Kurs w Centrum Wyższych Studiów Wojskowych, trwający od 10 listopada 1932 do 10 sierpnia 1933. W 1934 został przeniesiony w stan spoczynku.

Jako emerytowany oficer wojskowy pracował w PKO, pełniąc stanowisko dyrektora działu ubezpieczeń na życie[5], funkcjonującego w budynku przy ulicy Marszałkowskiej 124[6]. Był działaczem organizacji kombatanckich, w tym Związku Legionistów Polskich. Zamieszkiwał przy ulicy Górskiego 5 w Warszawie[7].

Od 31 października 1925 był mężem Marii z Perkowskich (zm. 1970)[8][9]. Mieli syna Władysława Kazimierza (1929–1944), łącznika AK, ps. „Dzidek”, który poległ w powstaniu warszawskim[10][11].

Zmarł w 1943 roku. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A21-7-9)[9].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Pismo L. 2333 c. i k. Komendy Legionów Polskich do Komendy Trenu Legionów Polskich z 22 lipca 1916 roku, Centralne Archiwum Wojskowe, sygn. I. 120.1.359 s. 325 [1].
  2. Proces byłych legionistów. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 123 z 5 czerwca 1918. 
  3. Dziennik Rozporządzeń Komisji Wojskowej, 1918, R. 1, nr 1, Warszawa 1918, s. 4.
  4. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 27 kwietnia 1929 r.
  5. Dział informacyjny. Pocztowa Kasa Oszczędności (P. K. O.). „Rocznik Ziem Wschodnich”, s. 240, 1939. Wydawnictwo Zarządu Głównego Towarzystwa Rozwoju Ziem Wschodnich. 
  6. Książka telefoniczna. PKO. genealogyindexer.org. [dostęp 2015-03-01].
  7. Książka telefoniczna. genealogyindexer.org. [dostęp 2015-03-01].
  8. a b c d e f g Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 354. [dostęp 2021-12-03].
  9. a b Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  10. Powstańcze Biogramy - Władysław Zachorowski, www.1944.pl [dostęp 2021-12-03] (pol.).
  11. Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze, www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2021-12-03].
  12. M.P. z 1932 r. nr 29, poz. 35 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  13. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 31.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet pplk.svg
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Orzełek legionowy.svg
Orzełek legionowy
POL Krzyż Walecznych (1920) 2r BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
POL Medal Za Długoletnią Służbę Brązowy BAR.svg
Baretka: Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
Władysław Zachorowski grób.jpg
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Władysława Zachorowskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Władysław Zachorowski.JPG
Płk Władysław Zachorowski