Władysław Zarachowicz

Władysław Zarachowicz (ur. 1 marca 1913 w Stopnicy, zm. 29 października 1992 w Łęczycy) – polski adwokat, działacz społeczny, autor. Mieszkaniec i miłośnik Łęczycy. Więzień obozów koncentracyjnych.

Życiorys

Od młodych lat mieszkał w Łęczycy. W 1932 otrzymał świadectwo dojrzałości w tamtejszym Gimnazjum im. Adama Mickiewicza. Ukończył studia prawnicze w 1936 na Uniwersytecie Jagiellońskim. W listopadzie 1942 został aresztowany przez Gestapo i osadzony w więzieniu na Radogoszczu w Łodzi, następnie zesłany do obozu Mauthausen, a później do Gusen. Po zakończeniu wojny wrócił do Łęczycy. Pracował jako adwokat. Cały wolny czas poświęcał pracy społecznej. Przez 20 lat był Prezesem Oddziału Powiatowego Towarzystwa Wiedzy Powszechnej. Był współzałożycielem i wieloletnim prezesem, a później Honorowym Członkiem Towarzystwa Miłośników Ziemi Łęczyckiej. Z jego inicjatywy założono w 1977 Oddział Towarzystwa Naukowego Płockiego w Łęczycy, którego był przewodniczącym do 1991[1]. Działał w ZBoWiD.

Autor książki Nas nie pożarły płomienie (1991)[2].

Przypisy

  1. ↑ Maria Sęczkowska, Działalność oddziału TNP w Łęczycy w latach 1977–2017, „Notatki Płockie”: kwartalnik Towarzystwa Naukowego Płockiego 63/2 (255), 36-38, 2018
  2. ↑ Nas nie pożarły płomienie. Radogoszcz-Gusen. biblionetka.pl [dostęp 2019-03-10]

Bibliografia

  • Jakub Chojnacki, Adwokat Władysław Zarachowicz nie żyje, „Notatki Płockie” 37/4-153, 55-56