Władysław Zawistowski (pisarz)

Władysław Zawistowski

Data i miejsce urodzenia	11 czerwca 1954 Gdańsk
Alma Mater	Uniwersytet Gdański
Dziedzina sztuki	poeta, dramaturg, krytyk literacki i teatralny, tłumacz

Władysław Zawistowski (ur. 11 czerwca 1954 w Gdańsku) – polski poeta, dramaturg, krytyk literacki i teatralny, tłumacz, wydawca, wykładowca creative writing na Uniwersytecie Gdańskim, pracownik administracji kultury.

Życiorys

Rodzina W. Zawistowskiego pochodziła z Wilna. Urodził się jako syn Stanisława Zawistowskiego (1919-1990), profesora nauk medycznych, żołnierza Armii Krajowej, więźnia łagrów radzieckich, i Heleny, z d. Hajdukiewicz (1922-2021), doktor nauk medycznych i pisarki^[1].

Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu Gdańskiego. W drugiej połowie lat 70. związany był z formacją poetycką Nowa Prywatność jako członek grupy Wspólność^[2]. Wieloletni kierownik literacki "Teatru Wybrzeże” (1977-1991). Od 1993 do 1996 prezes Oddziału Gdańskiego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

Napisał szereg książek poetyckich, sztuk teatralnych i powieści. Jego teksty krytyczne i publicystyczne drukowane były m.in. w "Gazecie Wyborczej", „Życiu Warszawy”, „Polityce”, „Dialogu”, „Teatrze”, „Życiu literackim”, „Literaturze”, „Odrze”, „Punkcie”, „Autografie”, „Tytule”, „Toposie” i wielu innych czasopismach.

Wspólnie z Jerzym Limonem przekłada dramaty Szekspira (Troilus i Kresyda, Antoniusz i Kleopatra) i innych pisarzy elżbietańskich (Middleton, Philip Massinger, Chettle). Razem również założyli Fundację Theatrum Gedanense, którą kierują i organizują między innymi Gdański Festiwal Szekspirowski.

Sztuki teatralne i przekłady Zawistowskiego były grane na scenach Teatru „Wybrzeże” w Gdańsku, Teatru Kameralnego w Sopocie, Teatru Współczesnego w Szczecinie, Teatru Polskiego w Szczecinie, Teatru im. Słowackiego w Krakowie, Teatru Nowego w Poznaniu, Teatru Nowego w Łodzi, a także w teatrze TVP, w reżyserii m.in. Izabelli Cywińskiej, Krzysztofa Babickiego, Mikołaja Grabowskiego, Tadeusza Nyczka, Ryszarda Majora, Marka Okopińskiego.

Wspólnie z Anną Czekanowicz był również autorem serialu rzeki Radia Gdańsk Ulica Kwietna (1996-1998), a także, już samodzielnie, innych słuchowisk radiowych i programów telewizyjnych.

Pełni funkcję dyrektora Departamentu Kultury w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Pomorskiego. Zasiadał w radzie Muzeum Gdańska (kadencja 2018–2021)^[3].

Został uwieczniony w roli jednego z apostołów na obrazie Ostatnia Wieczerza Macieja Świeszewskiego^[4].

Nagrody

• Laureat Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury "Splendor Gedanensis" (za 2004)^[5]

Bibliografia twórczości

• Tomy poetyckie:
  • Czyli ja (Warszawa 1976)
  • Płonące biblioteki (Gdańsk 1978)
  • Ptak w sieci dalekopisu (Gdańsk 1980)^[6]
  • Geografia (Kraków 1983)^[7]
  • Powitanie jesieni (Kraków 1987)^[8]
  • Ciemna niedziela. Wiersze i poematy wybrane (Kraków 1993)^[9]

• Sztuki teatralne
  • Wieloryb (1979)
  • Podróż do krańca mapy (1980–1996)
  • Wysocki (1983)
  • Stąd do Ameryki (1988)
  • Farsa z ograniczoną odpowiedzialnością (1993)
  • Było sobie kiedyś miasto (1994) - na podstawie prozy Güntera Grassa
  • Żyj, Danielu (1996)
  • Historie zakulisowe (według Antoniego Czechowa) (1999);

• Powieści (pod pseudonimem Witold Biengo):
  • Bardzo długi czerwiec^[10]
  • Serce w klatce^[11]
  • Gwiazdy spadają w sierpniu^[12]

• Inne
  • leksykon Kto jest kim w „Trylogii” Henryka Sienkiewicza

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Biogram