Włochy w Konkursie Piosenki Eurowizji

Włochy

w Konkursie Piosenki Eurowizji

3 5 5 13
Informacje ogólne
Nadawca	Rai
Rok i miejsce debiutu	1956, Lugano
Liczba udziałów	47 razy
Organizacja konkursu	3 razy w 1965, 1991, 2022
Historia preselekcji Obecnie Festiwal Piosenki Włoskiej w San Remo 1967–1971, 1973–1980, 1983–1985, 1983–1985, 2014 wybór wewnętrzny 2011–2013 wybór wewnętrzny spośród wszystkich uczestników Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo 1970–1971 (artysta), 1973–1975 (artysta) Canzonissima
Statystyka głosowania Najwięcej punktów w finale od Hiszpania 216 punktów Najwięcej punktów w finale dla Francja 142 punktów
Najlepsze rezultaty Finał 1. miejsce w 1964, 1990, 2021
Najgorsze rezultaty Finał ostatnie miejsce w 1966

Włochy uczestniczą w Konkursie Piosenki Eurowizji od samego początku, czyli od 1956. Od czasu debiutu, konkursem w kraju zajmuje się włoski nadawca publiczny Rai^[1]. Reprezentantem kraju zazwyczaj zostanie laureat Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo.

Włochy trzykrotnie wygrały finał konkursu: w 1964 (Gigliola Cinquetti z piosenką „Non ho l’età”)^[2], 1990 (Toto Cutugno z piosenką „Insieme: 1992”)^[3], oraz w 2021 (Måneskin z piosenką „Zitti e buoni”). Do tej pory nadawca trzy razy pełnił funkcję gospodarza: w 1965, 1991 oraz 2022, a konkursy odbyły się odpowiednio: w Neapolu^[4], Rzymie^[5] i Turynie.

Telewizja włoska kilkukrotnie wycofywała się z udziału w konkursie. Po raz pierwszy nie wysłała swojego reprezentanta na konkurs w 1981, tłumacząc to „malejącym zainteresowaniem telewidzów”^[6]. Dwa lata później wróciła do konkursowej rywalizacji^[7]. Włochy nie wzięły również udziału w konkursie w 1986^[8], by powrócić w kolejnym roku^[9]. Kraj nie wysłał swojego reprezentanta na konkursy w latach 1994–1996^[10]. Po powrocie na konkurs w 1997^[11] telewizja wycofała się z udziału 1998^[12], by powrócić po trzynastoletniej przerwie i uczestniczyć w finale konkursu w 2011^[13][14]. Telewizja dołączyła wówczas do grupy krajów tzw. „Wielkiej Czwórki” (tj. Niemiec, Francji, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii), tworząc tzw. „Wielką Piątkę”, mającą zagwarantowane miejsce w finale dzięki wpłacaniu najwyższych składek organizacyjnych^[15].

Historia Włoch w Konkursie Piosenki Eurowizji

Domenico Modugno podczas występu w finale 3. Konkursu Piosenki Eurowizji, 1958

Bobby Solo podczas finału występu w 10. Konkursie Piosenki Eurowizji, 1965

Albano Carrisi i Romina Power podczas prób do występu w finale 21. Konkursie Piosenki Eurowizji, 1976

Marco Mengoni podczas prób do finału 58. Konkursu Piosenki Eurowizji w Malmö, maj 2013

Francesca Michielin podczas prób do występu w 61. Konkursie Piosenki Eurowizji w Sztokholmie, maj 2016

Uczestnictwo

Włochy uczestniczą w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1956 i do tej pory wzięła w nim udział 47 razy. Poniższa tabela uwzględnia nazwiska wszystkich włoskich reprezentantów, tytuły konkursowych piosenek oraz wyniki w poszczególnych latach^[1].

Legenda:

     1. miejsce

Historia głosowania w finale (1957–2022)

Ermal Meta i Fabrizio Moro podczas prób do występu w 63. Konkursie Piosenki Eurowizji w Lizbonie, maj 2018

Poniższe tabele pokazują, którym krajom Włochy przyznaje w finale najwięcej punktów oraz od których państw włoscy reprezentanci otrzymują najwyższe noty^[16].

Kraje, którym Włochy przyznały najwięcej punktów: L.p. Kraj Punkty 1  Francja 151 2  Wielka Brytania 142 3  Hiszpania 120 4  Irlandia 118 5  Niemcy 107

Kraje, od których Włochy otrzymały najwięcej punktów: L.p. Kraj Punkty 1  Hiszpania 259 2  Portugalia 231 3  Szwajcaria 223 4  Malta 202 5  Francja 197

Legenda:      1. miejsce      2. miejsce      3. miejsce

Konkursy Piosenki Eurowizji organizowane we Włoszech

Poniższy spis uwzględnia miejsce organizacji koncertów oraz nazwiska prowadzących.

Nagrody im. Marcela Bezençona

Il Volo podczas prób do występu w 60. Konkursie Piosenki Eurowizji w Wiedniu, maj 2015

Nagrody im. Marcela Bezençona – nagrody przyznawane od 2002 twórcom najlepszych konkurencyjnych piosenek. Patronem statuetki jest twórca Konkursu Piosenki Eurowizji, Marcela Bezençona^[17].

Nagrody przyznawane są obecnie w trzech kategoriach^[17]:

• Nagroda Dziennikarzy (zwycięzcę wybierają akredytowani dziennikarze)
• Nagroda Artystyczna (zwycięzcę wybierają komentatorzy konkursu)
• Nagroda Kompozytorska (zwycięzcę wybierają kompozytorzy biorący udział w konkursie)

Poniższy spis uwzględnia włoskich zdobywców Nagrody im. Marcela Bezençona^[17]:
Nagroda Dziennikarzy

Nagroda Kompozytorów

Faworyt OGAE

Francesco Gabbani podczas prób do występu w 62. Konkursie Piosenki Eurowizji w Kijowie, maj 2017

OGAE (fr. Organisation Générale des Amateurs de l'Eurovision^[18], pol. Stowarzyszenie Miłośników Konkursu Piosenki Eurowizji) – pozarządowa organizacja non profit i międzynarodowy fanklub Konkursu Piosenki Eurowizji, założony w 1984 w Savonlinnie przez Jari-Pekka Koikkalainena^{[19][20][21][22][23]}.

Od 2007 OGAE przeprowadza przed każdym konkursem internetowy plebiscyt, w którym wszystkie kluby głosują na piosenki konkursowe, przy użyciu tzw. „systemu eurowizyjnego” (1-7, 8, 10 i 12 punktów dla 10 najwyżej ocenionych utworów; klub nie może głosować na propozycję z własnego kraju)^[21].

Spis poniżej prezentuje wszystkich włoskich zwycięzców plebiscytu na faworyta OGAE:

Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji

W październiku 2005 odbył się specjalny koncert jubileuszowy Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji, który został zorganizowany przez Europejską Unię Nadawców (EBU) z okazji 50-lecia Konkursu Piosenki Eurowizji. W trakcie koncertu odbył się plebiscyt na najlepszą piosenkę w całej historii imprezy. W stawce konkursowej znalazła się m.in. włoska propozycja „Nel blu dipinto di blu” Domenico Modugno, która zajęła trzecie miejsce podczas 3. Konkursu Piosenki Eurowizji. Utwór zajął ostatecznie drugie miejsce z 267 punktami na koncie, przegrywając jedynie z przebojem „Waterloo” zespołu ABBA^[24].

Uwagi

Przypisy