Włodzimierz (Romaniuk)

Włodzimierz
Wasyl Romaniuk
Kraj działania

Ukraina

Data i miejsce urodzenia

9 grudnia 1925
Chomczyn

Data śmierci

14 lipca 1995

Miejsce pochówku

Plac Sofijski w Kijowie

Biskup użhorodzki i wynohradowski
Okres sprawowania

1990–1993

Arcybiskup lwowski i sokalski
Okres sprawowania

1993–1995

Wyznanie

Prawosławie

Kościół

Ukraiński Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Prezbiterat

1964

Chirotonia biskupia

29 kwietnia 1990

Odznaczenia
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

29 kwietnia 1990

Nagrobek Wołodymira Romianiuka

Włodzimierz, imię świeckie Wasyl Romaniuk (ur. 9 grudnia 1925 w Chomczynie, zm. 14 lipca 1995) – ukraiński działacz narodowy, duchowny prawosławny, w latach 1993–1995 zwierzchnik niekanonicznego Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys

Urodził się w II Rzeczypospolitej. Jako młody człowiek był działaczem OUN. W 1949 r. skazany został na dwanaście lat obozu pracy na mocy wyroku NKWD.

Po wyjściu na wolność w 1959 r. ukończył moskiewskie seminarium duchowne. W 1964 r. otrzymał święcenia kapłańskie. W latach 1964–1972 pracował w parafiach prawosławnych w rejonie Iwano-Frankiwska.

W 1972 r. ponownie aresztowany i skazany na 7 lat obozu.

W 1987 r. opuścił ZSRR i działał wśród ukraińskiej społeczności emigracyjnej w Kanadzie, USA i Wielkiej Brytanii.

W 1990 r. powrócił na Ukrainę i został wyświęcony na biskupa z tytułem biskupa Użhorodu i Wynohradiwa, w Ukraińskim Autokefalicznym Kościele Prawosławnym. Dążył do powołania niezależnej od Moskwy prawosławnej cerkwi ukraińskiej. Stał się jednym z jej głównych założycieli w czerwcu 1992 r. 17 lutego 1993 r. został arcybiskupem diecezji lwowskiej i sokalskiej. Po śmierci patriarchy Mścisława został metropolitą Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego w czerwcu 1993 r.[1]

Zmarł 14 lipca 1995 r. Jego pogrzeb związany był z dramatycznymi demonstracjami w centrum Kijowa przy soborze Mądrości Bożej; władze państwowe usiłowały przeszkodzić pochowaniu go w tym miejscu, toteż wierni pogrzebali ciało patriarchy przed bramą prowadzącą na teren kompleksu świątynnego[2][3].

Przypisy

  1. Патріарх Володимир (Романюк), risu.org.ua [dostęp 2018-11-03] (ang.).
  2. В. Кириленкою, Три розмови про Україну/ Патрірх Київський та всієї Руси-України Філаретб Висиль Шклярб Микола Вересень, s. 28, 2018.
  3. Gazeta.ua, Патріарха Володимира поховали перед воротами Софійського собору, „Gazeta.ua”, 16 sierpnia 2016 [dostęp 2018-11-03] (ukr.).

Literatura

  • Білокінь С. І. Володимир (Василь Омелянович Романюк) // Енциклопедія історії України: у 10 т. / редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін.
  • Інститут історії України НАН України. – К.: Наук. думка, 2003. – Т. 1 : А – В. – С. 615. – ISBN 966-00-0734-5.

Media użyte na tej stronie

Ukraine-republic041.gif
Ribbon bar of "Order for Bravery"
Могила киевского патриарха Владимира.jpg
Autor: Rartat, Licencja: CC BY-SA 3.0
Могила киевского патриарха Владимира, Киев