Włodzimierz Czechowski

Włodzimierz Czechowski
Data i miejsce urodzenia

28 marca 1933
Trześń

Poseł IV kadencji Sejmu
Okres

od 19 października 2001
do 18 października 2005

Przynależność polityczna

Samoobrona
Rzeczpospolitej Polskiej

Włodzimierz Antoni Czechowski (ur. 28 marca 1933 w Trześni) – polski polityk, inżynier górnik, urzędnik, konstruktor, przedsiębiorca, poseł na Sejm IV kadencji.

Życiorys

Wykształcenie i praca zawodowa

W 1961 ukończył z tytułem zawodowym magistra inżyniera studia na Wydziale Górnictwa i Geologii Politechniki Śląskiej.

W latach 1952–1954 pracował jako sztygar w Metrobudowie Warszawa. Następnie (do 1960) był inspektorem w Zjednoczeniu Górniczo-Hutniczym w Katowicach. W latach 1960–1964 kierował Stacją Badawczo-Doświadczalną Górnictwa Rud w Bytomiu. Od 1964 do 1968 pracował w zarządzie kombinatu „Orzeł Biały”. Od 1968 do 1971 był dyrektorem Zakładów Mechanicznych w Piątku, w latach 1971–1974 – dyrektorem Przedsiębiorstwa Budowlano-Montażowego w Kielcach, a od 1974 do 1976 – dyrektorem Fabryki Domów w Katowicach. Później przez rok zasiadał w zarządzie Huty Katowice. Od 1977 do 1979 kierował Wojewódzkim Zarządem Rozbudowy Miast. W latach 1979–1985 był dyrektorem ds. realizacji w Wydziale Budownictwa Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach. Następnie do 1989 zasiadał w zarządzie spółdzielni mieszkaniowej w tym mieście. Od 1989 do czasu przejścia na emeryturę w 1995, prowadził własne przedsiębiorstwo PPHU WAG, w którym był prezesem zarządu.

Uzyskał uprawnienia rzecznika patentowego. Jest autorem 3 patentów i 5 wzorów użytkowych w mechanizacji górnictwa. W 1962 został członkiem Naczelnej Organizacji Technicznej.

Działalność polityczna

W okresie stalinizmu działał w niezależnym ruchu harcerskim, w tym w ramach konspiracyjnej organizacji młodzieżowej „Drużyna Chrobrego”, która zajmowała się m.in. wysyłaniem listów z pogróżkami do członków Polskiej Partii Robotniczej czy zrywaniem plakatów propagandowych[1]. Z powodu podejrzeń o zaangażowanie w tę działalność był rozpracowywany i kilkakrotnie zatrzymywany[1][2]. W grudniu 1948 został zatrzymany przez funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, a następnie aresztowany, był więziony m.in. w siedzibie WUBP w Katowicach, a także w Poznaniu i Kaliszu[1][2]. Został zwolniony w czerwcu 1949, śledztwo w jego sprawie umorzono wobec braku dowodów[2][3][4]. Po zwolnieniu zaprzestał działalności konspiracyjnej[1].

Od 1955 do rozwiązania (w 1990) należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1995–1998 działał w Krajowej Partii Emerytów i Rencistów, z listy której bez powodzenia kandydował w wyborach parlamentarnych w 1997 (otrzymał 3078 głosów).

W 2000 został przewodniczącym rady wojewódzkiej Forum Emerytów i Rencistów. Jako członek tego ugrupowania[5] w wyborach do Sejmu w 2001 został liczbą 6233 głosów wybrany na posła IV kadencji z listy Samoobrony RP w okręgu katowickim. W tym samym roku wstąpił do tej partii. Objął funkcje wiceprzewodniczącego jej struktur w województwie śląskim, członka rady krajowej oraz przewodniczącego Krajowej Sekcji Emerytów, Rencistów i Niepełnosprawnych przy prezydium ugrupowania[6]. W Sejmie pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Polityki Społecznej i Rodziny. Zasiadał także w Komisji Finansów Publicznych oraz Komisji Kultury i Środków Przekazu. Przewodniczył Podkomisji nadzwyczajnej do rozpatrzenia senackiego projektu ustawy o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego. Zasiadał w prezydium Klubu Parlamentarnego Samoobrony RP. Przed wyborami parlamentarnymi w 2005 zrezygnował z kandydowania, motywując to złamaniem przez władze partii ustaleń dotyczących kolejności miejsc na listach wyborczych[7].

W latach 2006–2007 doradzał minister pracy Annie Kalacie[8]. Następnie wycofał się z działalności politycznej. Zaangażował się w działalność środowisk kombatanckich. Objął funkcję przewodniczącego zarządu wojewódzkiego i wszedł w skład zarządu głównego Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych[9].

Życie prywatne

Zamieszkał w Katowicach. Żonaty, ojciec dwójki dzieci.

Przypisy

  1. ↑ a b c d Przemysław Kucharczak: Mury przesiąknięte krwią. gosc.pl, 10 października 2019. [dostęp 2022-05-03].
  2. ↑ a b c Dane osoby z katalogu osób „rozpracowywanych”. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2021-01-25].
  3. ↑ Sprawozdanie stenograficzne z posiedzenia Sejmu IV kadencji (83. posiedzenie, 1. dzień, 8 września 2004). [dostęp 2011-06-15].
  4. ↑ Okręg katowicki. naszemiasto.pl, 16 grudnia 2004. [dostęp 2011-06-15].
  5. ↑ Magdalena Fudala: Drużyna Leppera. „Przegląd”, 1 października 2001. [dostęp 2011-06-15].
  6. ↑ Życzenia Świąteczno-Noworoczne dla Emerytów, Rencistów i Osób Niepełnosprawnych. samoobrona.org.pl, 21 grudnia 2005. [dostęp 2011-06-15].
  7. ↑ Zamach stanu u Leppera. wyborcza.pl, 3 września 2005. [dostęp 2011-06-15].
  8. ↑ Sprawa corocznej waloryzacji rent i emerytur powraca. wp.pl, 6 czerwca 2007. [dostęp 2011-06-15].
  9. ↑ Władze. kombatantpolski.pl. [dostęp 2016-03-20].

Bibliografia