Włodzimierz Dobrowolski (ur. 1960)
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Sekretarz generalny | |
| Okres | od 1989 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | – |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  | |
Włodzimierz Dobrowolski (ur. 11 lipca 1960 w Warszawie) – polski mgr inżynier mechanik energetyk, działacz NZS od 1980 r., polityk i urzędnik państwowy III Rzeczypospolitej.
Życiorys
W latach 1978–1982 student Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Radomiu. Następnie kontynuował studia na wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej, które ukończył w 1986 r. i kontynuował do 1988 r.
W latach 1978–1980 był członkiem Ruchu Narodowego. Wychowanek i moderator Duszpasterstwa Akademickiego w Warszawie i Radomiu (w parafiach: św. Józefa na Kole, św. Anny, Najświętszego Zbawiciela i św. Katarzyny). Od 1978 r. uczestnik i współorganizator pieszych pielgrzymek młodzieży akademickiej na Jasną Górę i współorganizator pielgrzymek majowych w rocznice Ślubowań Młodzieży Akademickiej z 1926 r. Współpracownik ks. Józefa Maja i ks. Jerzego Banaśkiewicza.
W roku 1980, jako student Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Radomiu był członkiem Komitetu Założycielskiego NZS WSI, a od września 1980 jej rzecznikiem prasowym. Jeden z inicjatorów i liderów strajku akademickiego w październiku 1981 r., rzecznik prasowy strajku i członek Komitetu Strajkowego na WSI; Od 1980 r. współpracownik NSZZ Solidarność Region „Ziemia Radomska” i NSZZ Rolników Indywidualnych „Ziemia Radomska”. W latach 1980–1981 współpracownik Ruchu Młodej Polski. W latach 1980–1987 organizator Dni Społecznych Ośrodka Dokumentacji i Studiów Społecznych. Po 13 grudnia 1981 uczestnik prób reaktywowania KK NZS i ogólnopolskich zjazdów delegatów samorządu studenckiego.
Od 1982 wielokrotnie zatrzymywany, przesłuchiwany przez SB, zmuszony do zmiany uczelni z WSI w Radomiu na PW w Warszawie. Od 1983 r. działacz samorządu studenckiego Politechniki Warszawskiej – przewodniczący samorządu studentów PW 1984–1985 do zmiany ustawy o szkolnictwie wyższym. W latach 1983–1985 był kolporterem wydawnictw podziemnych oraz m.in. kaset audio, tzw. cegiełek, medali, monet i wydawnictw okolicznościowych. Od 1983 działał jako wydawca, redaktor, kolporter wydawnictwa „Periculum”, „Ślubujemy”, a od 1985 „Sprawy Polskiej”. Pomagał w dostawie sprzętu poligraficznego, kolportażu pisma „Solidarność Podziemna”. W latach 1984–1986 był wielokrotnie przesłuchiwany przez SB – rozmowy ostrzegawcze. W marcu 1987 roku, jako przedstawiciel PW uczestnik spotkania reaktywującego Komisję Krajową NZS na ul. Brzozowej w Warszawie w mieszkaniu pani prof. Czarneckiej, matki Ryszarda Czarneckiego.
Twórca studenckich grup samokształceniowych we współpracy z Henrykiem Klatą i środowiskiem Ligi Narodowo-Demokratycznej, gdzie prelegentami byli m.in. Janusz Krzyżewski, Jan Łopuszański, Henryk Goryszewski.
Uczestnik salonu narodowego na ul. Pięknej u mec. Napoleona Siemaszko i w związku z tą działalnością delegat na Światowy Zjazd Stronnictwa Narodowego w Londynie w 1987 r. Uczestnik światowego zjazdu młodzieży katolickiej w Rzymie UNIV 1987.
Włodzimierz Dobrowolski był jednym z inicjatorów powstania Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej i Akademickiego Stowarzyszenia Katolickiego „Soli Deo”. Według istniejącej w IPN dokumentacji inwigilowany i rozpracowywany przez SB od 26 X 1984 do 26 IX 1989 – przez Wydz. III SUSW. Współpracownik mec. Władysława Siła-Nowickiego i koordynator jego kampanii wyborczej na warszawskim Żoliborzu z listy niezależnej do Sejmu w 1989 r.
W 1989 należał do grona współzałożycieli ZChN, którego był pierwszym sekretarzem generalnym, współpracownik prof. Wiesława Chrzanowskiego. Organizator Zjazdu Założycielskiego na PW 28.10.1989 r. i Regionu Mazowieckiego Stronnictwa, delegat na zjazdy krajowe i członek władz krajowych i regionalnych ZChN do 2001 r.
W latach 1990–1998 radny warszawskiej dzielnicy Praga Południe, gminy Warszawa Centrum, Sejmiku Warszawskiego i Mazowieckiego; wielokrotny przewodniczący Klubów Radnych Prawicy.
W latach 1997–1999 podsekretarz stanu w rządzie Jerzego Buzka na stanowisku prezesa zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Następnie zatrudniany na stanowiskach kierowniczych w przedsiębiorstwach państwowych NBP, PPL, PERN, PWPW.
Żonaty z Iwoną Skowron-Dobrowolską. Mają troje dzieci.
Odznaczenia i zasługi
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2010) za działalność NSZ odznaczony [1]
- Krzyż Wolności i Solidarności za zasługi w działalności na rzecz niepodległości i suwerenności Polski na wniosek NSZZ Solidarność Region „Ziemia Radomska” (2015)[2]
Przypisy
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
Baretka Krzyża Wolności i Solidarności.