Włodzimierz Hellmann (profesor)
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Profesor nauk technicznych | |
Alma Mater | |
Profesura | 1967 |
Odznaczenia | |
Włodzimierz Feliks Hellmann (ur. 20 czerwca 1911 w Warszawie, zm. 27 października 1987 w Gdańsku) – polski inżynier, specjalista w zakresie elektroenergetyki, profesor nauk technicznych.
Życiorys
W 1929 uzyskał maturę w Gimnazjum Humanistycznym im. Stanisława Staszica w Warszawie. Studia wyższe ukończył na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej w 1935. Brak udział w obronie Warszawy we wrześniu 1939, trafił wtedy do niewoli. Uczestniczył w działaniach Armii Krajowej oraz walczył w powstaniu warszawskim.
W latach 1946–1953 kierował odbudową i rozbudową elektrowni oraz sieci elektrycznych Pomorza i Kujaw. W 1953 został zwolniony z pracy za członkostwo w Armii Krajowej. Pracę naukowo-dydaktyczną na Politechnice Gdańskiej rozpoczął w 1954 w Katedrze Elektroenergetyki jako zastępca profesora.
W roku 1957 otrzymał tytuł naukowy docenta, a w 1967 tytuł profesora nauk technicznych. Równocześnie w roku 1954 zorganizował w Gdańsku oddział resortowego Instytutu Energetyki, którym kierował przez 18 lat. Wraz z zespołem opracował i wdrożył w polskiej energetyce oryginalne rozwiązania konstrukcyjne regulatorów napięcia dla generatorów wielkiej mocy, transformatorów i elektrofiltrów.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Syn pułkownika Włodzimierza Hellmanna, uczestnika akcji pod Bezdanami, ojciec profesora Andrzeja Hellmanna, specjalisty w zakresie hematologii.
Pochowany na gdańskim cmentarzu Srebrzysko (rejon V, taras II, grób 44)[1].
Przypisy
- ↑ Włodzimierz Hellmann. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2019-01-20].
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób elektroenergetyka prof. Włodzimierza Hellmanna (1911-1987) na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku.