Włodzimierz Kenig

Włodzimierz Kenig
Data i miejsce urodzenia1 kwietnia 1883
Suwałki
Pochodzeniepolskie
Data i miejsce śmierci4 maja 1929
Pułtusk
Instrumentyskrzypce
Gatunkimuzyka poważna
Zawódskrzypek, dyrygent, kompozytor, prawnik

Włodzimierz Kenig (ur. 1 kwietnia 1883 w Suwałkach, zm. 4 maja 1929 w Pułtusku)[1] – polski skrzypek, dyrygent, kompozytor i prawnik; syn Józefa Keniga.

Życiorys

Studiował w Instytucie Muzycznym w Warszawie u Stanisława Barcewicza (skrzypce), Zygmunta Noskowskiego (teoria), studiował też prawo na Uniwersytecie. Następnie studiował w Monachium dyrygenturę u Hansa Bussmeyera i kompozycję u Friedricha Klosego[1]. Po dyplomie ubiegał się w 1909 o stanowisko dyrektora artystycznego Towarzystwa Muzycznego w Krakowie, które ostatecznie uzyskał w 1914[1].

Od 1910 występował w kraju i za granicą jako dyrygent i skrzypek-solista. W sezonie koncertowym 1915/1916 był pierwszym dyrygentem Filharmonii Warszawskiej. W sezonie 1926/1927 dyrygował w Stanach Zjednoczonych[1].

Napisał 3 symfonie, 2 poematy symfoniczne (Epizod, Kazimierz Wielki), utwory na skrzypce, wiolonczelę oraz szereg pieśni, m.in. do słów Kazimierza Przerwy-Tetmajera i Lucjana Rydla[1] .

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Małgorzata Perkowska, Kenig Włodzimierz, [w:] Elżbieta Dziębowska (red.), Encyklopedia muzyczna PWM, wyd. I, t. 5 KLŁ część biograficzna, Kraków: PWM, 1997, s. 67–68, ISBN 83-224-3303-4.

Linki zewnętrzne