Włodzimierz Missiuro

Włodzimierz Missiuro

mjr dr Włodzimierz Missiuro (przed 1929)
podpułkownik lekarz
Data i miejsce urodzenia	10 grudnia 1892 Witebsk
Data i miejsce śmierci	11 kwietnia 1967 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie, Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	7 Batalion Sanitarny, CWSGiS, CBLL, CIWF → AWF
Stanowiska	lekarz szkoły, wykładowca
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa
Odznaczenia

Włodzimierz Jan Missiuro (ur. 10 grudnia 1892 w Witebsku, zm. 11 kwietnia 1967 w Warszawie) – podpułkownik lekarz doktor Wojska Polskiego, specjalista fizjologii, wykładowca akademicki.

Nagrobek Włodzimierza Missiuro

Życiorys

Włodzimierz Missiuro urodził się 19 grudnia 1892^[1]. Był synem Hipolita i Marii z domu Meżun^[2]. Ukończył studia medycyny uzyskując tytuł doktora wszech nauk lekarskich. Specjalizował się w fizjologii.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia majora lekarza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[3][4][5]. W 1923, 1924 jako oficer nadetatowy 7 batalionu sanitarnego z Poznania, pełnił w tym mieście od listopada 1922 funkcję lekarza Centralnej Wojskowej Szkoły Gimnastyki i Sportów^[6][7][8]. W 1924 przebywał we Francji na studiach w Joinville-le-Pont, a w późniejszym czasie zachorował i odszedł do służby w Instytucie Badań Lotniczych (od maja 1925 został zastąpiony w CWSGIS przez kpt. dr. Alojzego Pawełka^[9]. W 1928 został zastępcą kierownika Centrum Badań Lotniczo-Lekarskich^[10][11]. W 1932 służył w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego w Warszawie^[12]. Później awansowany do stopnia podpułkownika lekarza. Od 1933 do 1938 był wykładowcą Pracowni Fizjologicznej Wychowania i Sportu w Zakładzie Fizjologii Człowieka Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1931 do 1939 pełnił stanowisko kierownika Zakładu Fizjologii w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie^[13]. W 1937 współorganizował Polskie Towarzystwo Medycyny Sportowej. Był członkiem Stowarzyszenia Mieszkaniowego Spółdzielczego Profesorów Uniwersytetu Warszawskiego.

Po wybuchu II wojny światowej 1939 podczas kampanii wrześniowej wziął udział w ewakuacji WCBLL. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 dzień później został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie jenieckim w Kozielsku od 1939 do 1940. Następnie przebywał w obozie w Pawliszczew Borze. Od 24 czerwca 1940 do 31 września 1941 był osadzony w obozie jenieckim NKWD w Griazowcu^[14][15]. Na mocy układu Sikorski-Majski z 30 lipca 1941 odzyskał wolność, po czym wstąpił do formowanej Armii Polskiej w ZSRR gen. Władysława Andersa.

Od 1942 do 1946 był profesorem Polskiego Wydziału Lekarskiego na Uniwersytecie w Edynburgu^[16]. Po wojnie powrócił do Polski. W 1946 został profesorem Uniwersytetu Łódzkiego. Wkrótce został profesorem AWF w Warszawie, gdzie od 1946 do 1967 ponownie był kierownikiem Zakładu Fizjologii^[13], a także od 1947 do 1950 sprawował stanowisko dziekana uczelni^[17]. Od 1950 był także profesorem Akademii Medycznej w Warszawie. W 1951 został członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Był organizatorem i od 1953 kierownikiem Instytutu Naukowego Kultury Fizycznej. W 1962 został kierownikiem Zakładu Fizjologii Pracy Polskiej Akademii Nauk^[18].

Publikował prace naukowe z zakresu fizjologii sportu, lotnictwa i pracy. Od 1929 do 1932 był redaktorem kwartalnika „Przegląd Sportowo-Lekarski” (kwartalnik poświęcony fizjologii, patologii i higienie sportu, wychowania fizycznego i pracy). Jego asystentami w ZF AWF byli Eligiusz Preisler, Krystyna Nazar^[19].

Zmarł 11 kwietnia 1967 w Warszawie^[20]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C2-4-1)^[20].

Publikacje

• Laboratorium fizjologiczne na usługach wychowania fizycznego i sportu^[21]
• „Przegląd Sportowo-Lekarski” (wydania z lat 1929-1931)
• Psychotechnika w lotnictwie (1928, współautor: Bohdan Zawadzki)
• Studium przemiany oddechowej podczas intensywnej pracy (1930, współautor: Gustaw Szulc)
• Wpływ anoksemii wytwarzanej przy oddychaniu w systemie zamkniętym na przemianę oddechowa i krążenie u człowieka (1932)
• Fizjologia pracy. Podstawy teoretyczne (1936)
• Laboratoria Akademii Wychowania Fizycznego ośrodkiem badania pracy i wydajności ludzkiej (1948)
• Znaczenie twórczości Pałowa dla wiedzy o czynności mózgu. W 100-letnią rocznicę urodzin I. P. Pawłowa (1949)
• Zarys fizjologii pracy (1965)
• Who's who in physical culture. List of institutions, research centres, schools, persons and periodicals in sports and physical education (1967, współautor: Zygmunt Majewski)
• Znużenie. O fizjologicznych podstawach racjonalizacji pracy (1947)

Odznaczenia i ordery

• Krzyż Walecznych
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[22]

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Alojzy Pawełek: Centralna Wojskowa Szkoła Gimnastyki i Sportów w Poznaniu 1921-1929. Poznań: Główna Księgarnia Wojskowa, 1929.
• Missiuro Włodzimierz Jan, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2016-04-20] .
• Missiuro Włodzimierz Jan, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2016-04-20] .
• Włodzimierz Missiuro – publikacje w bazie WorldCat. worldcat.org. [dostęp 2016-04-20].