Włodzimierz Ottman

Włodzimierz Ottman
Data i miejsce urodzenia

26 listopada 1876
Kraków

Data i miejsce śmierci

27 maja 1942
KL Auschwitz

Zawód, zajęcie

sekretarz UJ

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Włodzimierz Ottman (ur. 26 listopada 1876 w Krakowie, zm. 27 maja 1942 w Auschwitz) – kierownik sekretariatu Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Życiorys

Był synem Rudolfa kustosza Biblioteki Jagiellońskiej oraz Lidii z domu Gregor. Miał brata Stanisława, doktora praw UJ. 7 czerwca 1895 zdał maturę w III Gimnazjum im. króla Jana III Sobieskiego w Krakowie i zapisał się na Wydział Prawa UJ. Studiował prawo w latach 1895–1901 uzyskując absolutorium 24 marca 1901 równocześnie w latach 1897–1898 odbył służbę wojskową w charakterze jednorocznego ochotnika. Po uzyskaniu absolutorium przystąpił do egzaminów ścisłych na stopień doktora praw ostatecznie zdał 14 grudnia 1901 państwowy egzamin prawniczy. Zatrudniony został w C K Namiestnictwie, skąd oddelegowano go 15 listopada 1910 na UJ na tymczasowe zastępstwo, które w marcu 1911 zamieniono na stałe oddelegowanie z Namiestnictwa na UJ. 1 sierpnia 1919 otrzymał nawet rangę starosty pełniącego funkcję sekretarza UJ. Dopiero jednak z dniem 1 stycznia 1922 Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego mianowało Włodzimierza Ottmanna sekretarzem UJ. 1 lutego 1934 otrzymał dodatkowo stanowisko kierownika Sekretariatu UJ[1].

Przed wybuchem II wojny i w pierwszych dniach jej trwania brał udział w zabezpieczeniu ważnych dokumentów uniwersyteckich. Aresztowany 6 listopada 1939 w czasie Sonderaktion Krakau. Wywieziono go do KL Sachsenhausen, gdzie przebywał do 8 lutego 1940 roku. Po opuszczeniu obozu powrócił do Krakowa. Powtórnie aresztowany 16 kwietnia 1942 roku w krakowskiej Kawiarni Plastyków, przy ulicy Łobzowskiej 3, w odwecie za zamach na wyższego oficera SS, dokonany na Lotnisku Rakowice-Czyżyny. Przewieziony do KL Auschwitz wraz z transportem z 25 kwietnia 1942 rozstrzelany pod Ścianą Straceń 27 maja 1942 między innymi z aresztowanym równocześnie z nim Ludwikiem Pugetem[2][3].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Przemysław Marcin Żukowski, Od profesora do urzędnika. Sekretarze Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie w drugiej połowie XIX i w początkach XX wieku, [w:] Dzieje biurokracji, tom VI wyd, 2016 s. 361–362.
  2. ↑ Tadeusz Wroński, Kronika okupowanego Krakowa, Kraków 1974, s. 201.
  3. ↑ „Alma Mater” numer specjalny 118/2009, s. 154.
  4. ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 464 „za zasługi na polu wychowywania młodzieży w duchu patriotycznym, położone w latach 1905–1918”.
  5. ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 278 „za zasługi w służbie państwowej”.