Włodzimierz Paszyński

Włodzimierz Paszyński
Ilustracja
Włodzimierz Paszyński (2008)
Data i miejsce urodzenia

31 października 1951
Warszawa

Zawód, zajęcie

pedagog, polonista, publicysta, urzędnik państwowy i samorządowy

Włodzimierz Paszyński (ur. 31 października 1951 w Warszawie) – polski pedagog, polonista, publicysta, instruktor harcerski, były wiceminister edukacji i sportu, od 2006 do 2018 zastępca prezydenta m.st. Warszawy.

Życiorys

Syn Aleksandra Paszyńskiego. Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1969)[1]. W latach 70. był instruktorem ZHP. Doszedł do rangi harcmistrza, kierując referatem zuchowym Hufca Warszawa Śródmieście im. Władimira Komarowa[2]. W 1974 ukończył studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Był nauczycielem języka polskiego w VIII Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława IV i drużynowym działającej tam 17 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej. Ponadto pełnił m.in. funkcję zastępcy komendanta w Hufcu Praga Północ. W 1977 wszedł w skład Rady Naczelnej ZHP.

W latach 80. należał do animatorów tzw. oświaty niezależnej, w okresie stanu wojennego redagował bezdebitowe pismo „Tu Teraz”. Współtworzył pierwszą w Polsce klasę autorską (w XXXIX LO w Warszawie) i I Społeczne LO przy ul. Bednarskiej.

W okresie 1990–1998 był stołecznym kuratorem oświaty, a w latach 2001–2003 podsekretarzem stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej i Sportu w rządzie Leszka Millera. Współpracował z Kancelarią Prezydenta RP, placówkami naukowo-badawczymi, organizacjami pozarządowymi i fundacjami[3].

Od 1999 był wykładowcą w Kolegium Nauczycielskim w Warszawie, a od 2004 nauczycielem w LXIII Liceum Ogólnokształcącym im. Lajosa Kossutha. Jest współautorem programów nauczania i podręczników do języka polskiego z cyklu Pamiętajcie o ogrodach.

5 grudnia 2006 został powołany na funkcję zastępcy prezydenta m.st. Warszawy do spraw edukacji, polityki społecznej, sportu i rekreacji oraz ochrony konserwatorskiej zabytków. Funkcję tę pełnił przez wszystkie trzy kadencje urzędowania prezydent Hanny Gronkiewicz-Waltz (tj. do 2018). Był też członkiem Kapituły do Spraw Profesorów Oświaty[4].

W 2005 wyróżniony Czerwoną Kokardką[5].

Przypisy

  1. ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1969. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-09-05].
  2. ↑ Włodek Paszyński wśród serdecznych przyjaciół. W: Andrzej Tadeusz Kijowski: Opis obyczajów w XV-leciu międzysojuszniczym. T. IV. Warszawa: AnTraKt, 2010, s. 205–230. ISBN 978-83-923292-9-9. OCLC 837858732.
  3. ↑ Z Kisielewskim i Paszyńskim po Podlasiu. W: Andrzej Tadeusz Kijowski: Opis obyczajów w XV-leciu międzysojuszniczym. T. I. Warszawa: AnTraKt, 2010, s. 199–205. ISBN 978-83-923292-6-8. OCLC 837858336.
  4. ↑ Zarządzenie Ministra Edukacji Narodowej nr 25 z dnia 25 września 2008 w sprawie powołania Kapituły do Spraw Profesorów Oświaty. Dziennik Urzędowy MEN, 31 grudnia 2008. [dostęp 2021-03-14].
  5. ↑ Uhonorowani „Czerwoną Kokardką”. aids.gov.pl. [dostęp 2021-03-14].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Włodzimierz Paszyński-2008.jpg
Autor: Ejdzej, Licencja: CC BY 3.0
Włodzimierz Paszyński, zastępca prezydenta Warszawa, podczas uroczystości wręczenia nagród w konkursie "Kwiaty dla Babci i Dziadka", Galeria Porczyńskich, Warszawa