Włodzimierz Rachmistruk
.jpg) Włodzimierz Rachmistruk (przed 1929) | |
 generał brygady | |
| Data i miejsce urodzenia | 5 grudnia 1879 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 5 listopada 1959 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1901–1932 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 15 Pułk Piechoty „Wilków” |
| Stanowiska | dowódca piechoty dywizyjnej |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  _BAR.svg){kind=small}      | |
Włodzimierz Rachmistruk[a] (ur. 5 grudnia 1879 w Werenczance, na Bukowinie, zm. 5 listopada 1959 w Tenczynku) – oficer cesarskiej i królewskiej Armii, generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Jana, właściciela realności, i Marii z Łukaszewiczów[3][4]. Studiował w seminarium nauczycielskim w Czerniowcach, które zakończył maturą w 1901[5] i odbył (od 1 października 1901[5]) obowiązkową jednoroczną służbę wojskową w c. i k. Armii. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1903 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[6]. Posiadał przydział w rezerwie do Węgierskiego Pułku Piechoty Nr 43, który wówczas stacjonował w Wiedniu[7]. W następnym roku został powołany do zawodowej służby wojskowej w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 listopada 1904 w korpusie oficerów piechoty i wcielony do Węgierskiego Pułku Piechoty Nr 43, który został przeniesiony do serbskiej miejscowości Bela Crkva[8]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1910[9]. W tym samym roku został przeniesiony do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 10 w Przemyślu[10][11]. W 1911 został przydzielony do Szkoły Kadetów Piechoty w Łobzowie na stanowisko nauczyciela, pozostając oficerem nadetatowym IR. Nr 10[12].
W czasie I wojny światowej na froncie na Lubelszczyźnie. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 marca 1915[13]. Był ranny. Po wyleczeniu dowodził batalionem na froncie rosyjskim i włoskim.
W Wojsku Polskim od 27 listopada 1918 roku[5], jako dowódca kompanii, a później dowódca batalionu zapasowego 15 pułku piechoty. Formalnie został przyjęty do Wojska Polskiego 30 września 1919 z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana ze starszeństwem od 1 marca 1915 i przydziałem do 15 pułku piechoty[14]. 11 czerwca 1920 jako dowódca baonu zapasowego 15 pułku piechoty został zatwierdzony z dniem z 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika piechoty, w grupie oficerów byłej c. i k. Armii[15].
Szczególnie odznaczył się 15 sierpnia 1920 w czasie walk, gdzie „rozbił linie bolszewickie i zdobył Sochocim. Dał też dowody męstwa w walkach pościgowych pod Zawadą, Popielczynem, Bobkowem, Sosnową Górą k. Ciechanowa gdzie został ranny w rękę i odesłany do szpitala”[5]. Za te czyny został odznaczony Orderem Virtuti Militari.
21 lipca 1920 objął dowództwo 145 pułku piechoty, który 5 marca 1921 został przemianowany na 72 pułk piechoty. W czasie manewru zaczepnego nad Wkrą dowodził przejściowo XXXVI Brygadą Piechoty. Ranny pod Ciechanowem. 26 października 1920 ponownie objął dowództwo 72 pułku piechoty i sprawował je do grudnia 1923.
W 1921 ukończył kurs wyższych dowódców. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 100. lokatą w korpusie oficerów piechoty[16][17]. Z dniem 10 grudnia 1923 został wyznaczony na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej 10 Dywizji Piechoty w Łodzi[18]. 17 marca 1927 został mianowany dowódcą 16 Dywizji Piechoty w Grudziądzu[19]. 1 stycznia 1928 Prezydent RP Ignacy Mościcki nadał mu stopień generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 5. lokatą w korpusie generałów[20].
Z dniem 31 grudnia 1932 roku, po uzyskaniu prawa do pełnego uposażenia emerytalnego, został przeniesiony w stan spoczynku[21][22]. Osiadł w Grudziądzu, potem nabył resztówkę w Lipnie k. Laskowic na Pomorzu i gospodarował na roli. Po kampanii wrześniowej w październiku 1939 został aresztowany przez Niemców. Po zwolnieniu od listopada 1942 usunięty ze swej resztówki, zamieszkał w Tenczynku k. Krzeszowic, gdzie zmarł. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera HB-zach-9 po prawej Kalinowskich)[23].
Włodzimierz Rachmistruk był żonaty z Jadwigą z Schaitterów (1890–1961), z którą miał córki: Irenę Pałaszewską (1916–2004) i Jadwigę Uznańską (ur. 1918)[24][5].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)[25][5]
- Krzyż Walecznych[5]
- Złoty Krzyż Zasługi (24 maja 1929)[26][5]
- Odznaka za Rany i Kontuzje
- Order Korony Żelaznej 3. klasy z dekoracją wojenną i mieczami (Austro-Węgry)
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami (Austro-Węgry)
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej Signum Laudis z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)
- Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry)
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy (Austro-Węgry)[27]
- Order Leopolda (Austro-Węgry)[28]
Uwagi
Przypisy
- ↑ Schematismus 1904 ↓, s. 361, 487.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 125, 473.
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 270.
- ↑ Polak (red.) 1993 ↓, s. 174, tu Maria Łukasiewicz.
- ↑ a b c d e f g h Polak (red.) 1993 ↓, s. 174.
- ↑ Schematismus 1904 ↓, s. 361.
- ↑ Schematismus 1904 ↓, s. 487.
- ↑ Schematismus 1905 ↓, s. 315, 495.
- ↑ Schematismus 1911 ↓, s. 328.
- ↑ Schematismus 1911 ↓, s. 480.
- ↑ Zakrzewski 2016 ↓, s. 470.
- ↑ Schematismus 1912 ↓, s. 331, 484, 1176.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 125.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 93 z 25 października 1919 roku, poz. 3522.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 23 czerwca 1920 roku, s. 498.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 20.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 331, 396.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 77 z 16 grudnia 1923 roku, s. 721.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 19 marca 1927 roku, s. 93.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 2 stycznia 1928 roku, s. 1.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 16 sierpnia 1932 roku, s. 359.
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 270, autor podał, że przeniesienie w stan spoczynku nastąpiło na prośbę generała.
- ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych, zck-krakow.pl [dostęp 2022-04-04].
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 271.
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3127 z 30 czerwca 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 29, poz. 1181)
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 302 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 473.
- ↑ Włodzimierz Rachmistruk, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2021-12-29]
Bibliografia
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1904. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1903. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1905. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1904. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
- Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 2 M–Ż. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0.
- Bartosz Zakrzewski: 18 Dywizja Piechoty WP w wojnie polsko-sowieckiej. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2016. ISBN 978-83-7543-415-6.
Linki zewnętrzne
- Włodzimierz Rachmistruk, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2021-12-29].
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Baretka Krzyża Wojskowego Karola – Austro-Węgry. (Karl-Truppenkreuz)
Naramiennik generała brygady Wojska Polskiego (1919-39).
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób gen. Włodzimierza Rachmistruka na Cmentarzu Rakowickim
nastrino Ordine imperiale della corona di ferro
Włodzimierz Rachmistruk
_as_used_for_Signum_Laudis.gif)
Baretka Signum laudis
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 3.0
Krzyż Jubileuszowy 1908 (Austro-Węgry)
Imperial Order of Leopold's ribbon - Austria
Odznaka za rany i kontuzje - 1 gwiazdka
Baretka: Wstążka Wojenna (Kriegsbande) dla odznaczeń austro-węgierskich (m.in.: Militär-Verdienstkreuz; Militär-Verdienstmedaille (Signum Laudis); Franz-Joseph-Orden; Tapferkeitsmedaille).