Włodzimierz Romanow (1917–1992)

Ten artykuł należy dopracować: od 2008-01 → zweryfikować treść i dodać przypisy, → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Włodzimierz Cyrylowicz Romanow

Głowa Cesarskiego Domu Romanowów
Okres	od 12 października 1938 do 21 kwietnia 1992
Poprzednik	Cyryl Władimirowicz Romanow
Następca	Maria Władimirowna Romanowa Mikołaj Romanowicz Romanow[1]
Tytularny książę Holstein-Gottorp
Okres	od 12 października 1938 do 21 kwietnia 1992
Poprzednik	Cyryl Władimirowicz Romanow
Następca	Paul Ilyinsky
Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia	17 sierpnia 1917 Porvoo
Data i miejsce śmierci	8 kwietnia 1992 Miami
Ojciec	Cyryl Romanow
Matka	Wiktoria Melita Koburg
Dzieci	Maria
Odznaczenia

Włodzimierz Kiriłłowicz Romanow (ur. 17 sierpnia 1917 w Porvoo; zm. 8 kwietnia 1992 w Miami, Floryda) – wielki książę Rosji, głowa rosyjskiej rodziny carskiej i tytularny imperator Wszechrosji od 1938 roku do swojej śmierci.

Włodzimierz urodził się w Finlandii (ówczesnej części Imperium Rosyjskiego), jako jedyny syn wielkiego księcia Cyryla i Wiktorii Fiodorownej (z domu Wiktorii Melity Koburg). Był potomkiem m.in. cara Aleksandra II i królowej Wiktorii. Razem z rodzicami i rodzeństwem osiedlił się w Bretanii. W 1935 zmarła jego matka i został sam z ojcem. Obaj czuli się bardzo samotni, zwłaszcza po wyjeździe siostry Włodzimierza - Kiry, która wyszła za mąż za księcia Ludwika Ferdynanda Pruskiego, wnuka Wilhelma II.

Włodzimierz prowadził u boku ojca życie bezbarwne. Ojciec dogorywał na skutek gangreny i rozpaczliwie potrzebował obecności, aż zmarł w 1938. Po wielu miesiącach spędzonych w zupełnej samotności, po wybuchu II wojny światowej, Włodzimierz odmówił współpracy z narodowosocjalistycznym rządem i został przez to w 1944 zmuszony przez Niemców do opuszczenia Francji i wysłany do Niemiec. Pod koniec wojny, przewidując rychłe nadejście wojsk sowieckich, opuścił Niemcy i udał się do Hiszpanii na zaproszenie ciotki ze strony matki, księżniczki Beatrycze.

W Hiszpanii spotkał po raz drugi księżniczkę Leonidę de Bagration Muchranski, z gruzińskiego rodu królewskiego. Po raz pierwszy poznali się wcześniej w Paryżu. Każde z nich odczuwało tęsknotę za utraconą ojczyzną, oboje przeżyli dramat wygnania, a silną osobowością, przywiązaniem do wartości i poczuciem obowiązku Leonida przypominała wielkiemu księciu matkę. W roku 1948 postanowili się pobrać, a pięć lat później na świat przyszła ich córka:

• Maria Władimirowna (ur. 23 grudnia 1953, w Madrycie).

Po upadku komunizmu, Włodzimierz i Leonida od razu wrócili do Rosji, kraju, który wielki książę znał jedynie z opowiadań rodziców. Dla siedemdziesięcioletniego wówczas człowieka, było to zbyt silne przeżycie i Włodzimierz umarł 21 kwietnia 1992, zaledwie kilka tygodni po wizycie w Petersburgu.

Zobacz też

• Order św. Michała Archanioła

Przypisy