Włodzimierz Steyer (żołnierz AK)

Włodzimierz Steyer

Grom

sierżant podchorąży
Data i miejsce urodzenia	20 lipca 1923 Gdańsk-Oliwa
Data i miejsce śmierci	19 listopada 2012 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Krajowa
Jednostki	7 Pułk Piechoty Legionów AK „Garłuch”, batalion „Zośka”
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Późniejsza praca	magister inżynier elektryk
Odznaczenia

Włodzimierz Steyer ps. „Grom” (ur. 20 lipca 1923 w Gdańsku-Oliwie, zm. 19 listopada 2012 w Warszawie^[1]) – sierżant podchorąży Armii Krajowej, żołnierz III plutonu „Ryszard” (późniejszy „Felek”) 1. kompanii „Maciek” batalionu „Zośka”.

Dzieciństwo

Syn kontradmirała Włodzimierza Steyera i Janiny z Boczkowskich. Brat Donalda Steyera, profesora Uniwersytetu Gdańskiego. Jako dziecko półtora roku mieszkał we Francji, gdzie jego ojciec uczęszczał do Wyższej Szkoły Wojennej w Tulonie. Po powrocie do kraju mieszkał w Gdyni. Uczeń tamtejszego Gimnazjum Towarzystwa Szkoły Średniej nr 803. Harcerz 2. Drużyny Harcerskiej im. Tadeusza Kościuszki i 77. Pomorskiej Drużyny Harcerskiej im. Bolesława Chrobrego.

II wojna światowa

Po wkroczeniu Niemców do Gdańska wyjechał wraz z matką i młodszym bratem do Torunia. W 1940 wstąpił do organizacji Grunwald. Od 1942 w Warszawie. Tam na krótko wstąpił do Narodowej Organizacji Wojskowej, następnie do pułku piechoty „Garłuch”. Ukończył Szkołę Podoficerską Minerską.

Podjął naukę w tajnej Szkole Wawelberga, gdzie zetknął się z żołnierzami batalionu „Zośka”. Od jesieni 1943 należał do „Zośki”.

Wiosną 1944 aresztowany wraz z Henrykiem Kończykowskim przez Gestapo za kolportaż tajnej prasy. Przetrzymywany w Brwinowie, następnie przewieziony do Warszawy i więziony na Pawiaku. Pod koniec maja 1944 r. wysłany do obozu w Stutthofie, z którego uciekł po sześciu miesiącach do Nowego Dworu Gdańskiego. W styczniu 1945 dotarł do Warszawy. Zatrzymał się u Henryka Kończykowskiego w Podkowie Leśnej. Aresztowany wraz z nim przez NKWD 25 stycznia. Po trzech tygodniach wypuszczony na wolność.

Druga konspiracja i aresztowanie

Zdał maturę w Liceum im. Tadeusza Reytana, po czym podjął studia na Politechnice Warszawskiej, na Wydziale Elektrycznym.

Uczestnik drugiej konspiracji. Należał do grupy Jana Rodowicza ps. „Anoda”. Aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa w styczniu 1949 i osadzony w więzieniu mokotowskim. W celi przebywał ze Stanisławem Skalskim, Kazimierzem Kobylańskim oraz Henrykiem Leliwą-Roycewiczem. Oskarżony o przestępstwo z art. 86 § 2 kkWP („próba obalenia siłą ustroju Polski Ludowej”) oraz o zabójstwo Kazimierza Jackowskiego.

Skazany 25 listopada 1949 wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego na karę piętnastu lat pozbawienia wolności. Przebywał kolejno w więzieniu we Wronkach, zakładzie karnym w Płocku, więzieniu mokotowskim, ponownie we Wronkach i Obozie Pracy nr 3 w Warszawie. Po apelacji Sąd zmniejszył mu wyrok na karę 10 lat pozbawienia wolności.

Odzyskanie wolności

Na wolność wyszedł 2 maja 1956. Zrehabilitowany i uniewinniony od zarzuconych mu zarzutów rok później.

Pracował w Akademickim Związku Sportowym. Przez sześć lat mieszkał i pracował w Tunezji. Po powrocie do kraju pracował w Elektromontażu Warszawa, Instytucie Elektrotechniki i Centrali Handlu Zagranicznego Budownictwa Budimex.

W 1994 był świadkiem w procesie funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 61B-6-27)^[2].

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2004)^[3]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2000)^[4]
• Złoty Krzyż Zasługi^[5]
• Krzyż Armii Krajowej^[5]
• Krzyż Partyzancki^[5]
• Krzyż Oświęcimski^[5]
• Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”^[5]
• Odznaka Przyjaciela Szkoły Podstawowej im. Batalionu „Zośka” w Celestynowie (2008)^[6].

Przypisy

Bibliografia

• Agnieszka Pietrzak: Żołnierze Batalionu Armii Krajowej „Zośka” represjonowani w latach 1944−1956. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej. Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2008, s. 52−54, 58, 59, 77, 80, 93, 100, 113, 118, 126, 157. ISBN 978-83-60464-92-2.
• Anna Borkiewicz-Celińska: Batalion „Zośka”. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1990, s. 67, 479, 685, 710. ISBN 83-06-01851-6.

Linki zewnętrzne

• Archiwum Historii Mówionej. Wywiad z Włodzimierzem Steyerem