Włodzimierz Wakar

Włodzimierz Wakar
Ilustracja
Włodzimierz Wakar
Data i miejsce urodzenia

26 sierpnia 1885
Tambow

Data i miejsce śmierci

9 maja 1933
Warszawa

Zawód, zajęcie

ekonomista, statystyk, działacz samorządowy, publicysta

Włodzimierz Wakar (ur. 26 sierpnia 1885 w Tambowie, zm. 9 maja 1933 w Warszawie) – polski ekonomista i statystyk, działacz samorządowy i publicysta[1].

Życiorys

Absolwent Wydziału Prawniczego Uniwersytetu Petersburskiego. Zaangażowany w prace nad Konstytucją marcową. Współtwórca i pierwszy kierownik Instytutu Gospodarstwa Społecznego, ważnej placówki naukowo-społecznej Polski międzywojennej. Wieloletni profesor Szkoły Głównej Handlowej.

Jeden z inicjatorów ruchu prometejskiego, orędownik porozumienia Polski z narodami Europy Środkowej, mającego na celu przeciwstawianie się ekspansjonizmowi sowieckiemu i niemieckiemu. W latach dwudziestych XX w. postulował, aby II Rzeczpospolita wyrzekła się Zaolzia na rzecz Czech, umożliwiła Litwinom współrządzenie Wilnem, a Ukraińcom zapewniła szeroką autonomię. Jednocześnie optował za wojną prewencyjną przeciwko Niemcom w celu zajęcia Prus Wschodnich oraz Gdańska[2].

Pomysłodawca utworzenia Związku Zbliżenia Narodów Odrodzonych, gromadzącego elitę emigracji antysowieckiej z Ukrainy, Białorusi i Kaukazu Południowego. Założyciel pisma „Przymierze” (1920–1921). W latach trzydziestych twórca czasopisma „Przegląd Wschodni”, postulującego normalizację stosunków polsko-sowieckich.

Autor licznych prac z zakresu demografii, statystyki, teorii samorządności oraz polityki zagranicznej. Niektóre studia publikował pod pseudonimem „Consulibus”.

Był ojcem Andrzeja Wakara, dziadkiem Piotra Eberhardta[3].

Ważniejsze publikacje

Włodzimierz Wakar jest autorem ponad 70 publikacji, niektóre to[4]:

  • Ludność polska. Ilość i rozprzestrzenienie, Warszawa, M. Arct, 1914.
  • Stanowisko dziejowe Polaków, Warszawa, nakładem Księgarni W. Jakowickiego, 1915.
  • Sto lat walki o oświatę polską, Warszawa, nakł. Księgarni W. Jakowickiego, 1916, seria: Wolna Biblioteka Polska, nr 5.
  • Rozwój terytorialny narodowości polskiej, Kielce, Drukarnia St. Święcki 1917
  • Program terytorialny, Wyd. 1917
  • Związek ludów wyzwolonych, Warszawa, Synowie S. Niemiry, 1919
  • Spis ludności na Litwie, z Tadeuszem Szturm de Sztremem, [Warszawa: s.n., 1920]
  • Co to jest rząd własny?, Warszawa: Instytut Gospodarczo Społeczny, 1920
  • Stosunki narodowościowe Europy Wschodniej, Wyd. 1921
  • Zagadnienie Samorządu w Rzeczypospolitej Odzyskanej, Wyd. 1925
  • Doświadczenia i błędy naszej polityki zagranicznej wobec zadań chwili, Warszawa, nakł. Biura Społecznego Literackiego, Drukarnia Zrzeszenia Samorządów Powiatowych 1926
  • Polski korytarz czy niemiecka enklawa, wyd. 1.1926, wyd. 2. Olsztyn, Wyd. Pojezierze 1984

Przypisy

  1. ↑ Wakar Włodzimierz, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-12-28].
  2. ↑ Consulibus, Doświadczenia i błędy naszej polityki zagranicznej wobec zadań chwili, Warszawa, Nakł. Biura społecznego literackiego, 1926.
  3. ↑ W.J. Wilczyński, Profesor Piotr Eberhardt (1936-2020), Przegląd Geopolityczny, 34, 2020, s. 9–15.
  4. ↑ Lista publikacji Włodzimierza Wakara. World Cat. [dostęp 2019-11-01]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Wakar.jpg
Włodzimierz Wakar