Włodzimierz Zieliński (generał)

Włodzimierz Zieliński (ur. 26 września 1951) − generał brygady Wojska Polskiego, doktor nauk wojskowych, nauczyciel akademicki.

W latach 1969-1973 był podchorążym Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych im. Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu. Po ukończeniu szkoły oficerskiej i promocji pełnił służbę w jednostkach 5 Saskiej Dywizji Pancernej i 4 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej na stanowiskach dowódcy plutonu, dowódcy kompanii i dowódcy batalionu. W latach 1982-1985 był słuchaczem Akademii Wojskowej im. Michaiła Frunzego w Moskwie. Po powrocie do kraju został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 11 Złotowskiego Pułku Zmechanizowanego do spraw liniowych w Krośnie Odrzańskim, a następnie szefa sztabu - zastępcy dowódcy 17 Drezdeńskiego Pułku Zmechanizowanego w Międzyrzeczu. W latach 1987-1990 dowodził 11 Złotowskim Pułkiem Zmechanizowanym w Krośnie Odrzańskim. W lutym 1990 roku został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 4 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej do spraw liniowych, a następnie szefa sztabu - zastępcy dowódcy tego związku taktycznego. W lutym 1995 roku objął dowództwo 14 Brygady Pancernej Ziemi Przemyskiej im. Hetmana Jana Karola Chodkiewicza w Przemyślu. W 1997 roku, po ukończeniu Podyplomowych Studiów Operacyjno-Strategicznych w Akademii Obrony Narodowej w Rembertowie, został wyznaczony na stanowisko dowódcy 1 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Tadeusza Kościuszki w Legionowie. 15 sierpnia 2001 roku Prezydent RP, Aleksander Kwaśniewski wręczył mu nominację na generała brygady. 30 stycznia 2002 roku obowiązki dowódcy dywizji przekazał płk. dypl. Henrykowi Dziewiątka, a sam objął stanowisko szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Warszawie.

Ukończył kurs specjalistyczny w bazie Borden w Kanadzie. 24 lutego 2009 roku obronił w Akademii Obrony Narodowej swoją pracę doktorską pt. "Ekonomiczne podstawy systemu obronności państwa w czasie pokoju, kryzysu i wojny"[1].

Obecnie pracuje jako nauczyciel przedmiotów wojskowych w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych w Komornicy oraz jako nauczyciel akademicki na kilku uczelniach wojskowych i cywilnych.

Przypisy

  1. ↑ Akademia Obrony Narodowej: Awanse naukowe. [dostęp 2011-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-27)].

Bibliografia